همیشه ایده‌های خوبی برای کمک‌های خیریه هست. روش‌های تشویقی، بازی، ورزش، فعالیت‌های هنری و هزار و یک جور ژانگولر که آدم باب میلش باشه می‌شه پیدا کرد و یه کار خیر هم انجام داد. یکی از مشکلاتی که تحریم‌های بانکی و عدم ارتباط با ویزاکارت و مسترکارت و پی‌پل و انواع و اقسام روش‌های انتقال پول اینه که نمی‌شه از ایرانی‌های خارج از کشور برای کارهای خیریه به راحتی کمک گرفت.
سایت‌هایی مثل جاست گیوینگ Just Giving یک ایده ساده پشتشونه. یک سری مؤسسه خیریه توی این سایت عضو شدن. یک سری آدم هم میان با هم قرار می‌ذارن که دوچرخه‌سواری کنن یا دوی ماراتن داشته باشن یا هر چیز دیگه. برای این کار هم یک هدف مالی تعیین می‌کنن. مثلا آقای ایکس می‌گه من برای کمک به کودکان سرطانی ۱۵۰۰ دلار جمع می‌کنم و می‌دوم. برای این کار هم یک صفحه درست می‌کنه و لینکش رو برای دوستانش می‌فرسته. دوستانش هم هر کدوم یک مقدار کمک مالی بهش می‌کنند تا به ۱۵۰۰ دلار برسه. بعد هم این پول داده می‌شه به اون مؤسسه خیریه کودکان سرطانی.
می‌دونم که مؤسسات خیریه در ایران کم و بیش فعالیت می‌کنند و با همه سختی‌ها کارشون رو به جلو می‌برن. اما واقعاً ای کاش این مؤسسات ایرانی توی این سایت یا سایت‌های مشابه صفحه‌ای داشتند که می‌شد کاری انجام داد. حداقل از مؤسسات معتبری مثل محک که به دریافت کمک به طور آنلاین و از راه عابربانک و تلفن و راه‌های دیگه اهمیت می‌دن، انتظار می‌ره به این روش‌ها هم فکر کنند و عضو این سایت‌ها بشن.
به هر حال هدف معرفی این سایت بود شاید به درد کسی خورد. ضمن این که هم اپلکیشن آیفون داره هم اپلیکیشن فیس‌بوک.
یعنی هیچ رقمه نمی‌شه از ایران کمک کرد؟ تو ایران همچین سایتی نیست؟! ایده‌اش جالبه
نظیر این مشکل هم (استفاده از ویزا کارت و …) هر سال برای کاربران ویکی‌پدیا که قراره یه کمک مالی به بنیاد بکنن هم وجود داره. یادم میاد هیج وقت کمکی از طرف کاربران بخش فارسی به بنیاد نشد، چون به زحمتش نمی‌ارزید. وقتی هم قرار بود که بچه‌ها توی جشن ده سالگی ویکی‌پدیا جبران کنن، توی بعضی نقاط به کاربرا گیر داده بودن که اجازۀ عکس‌برداری از مراسم ندارن. می‌خوام بگم از دو طرف تو سرمون خورده برا این کارا. ولی همینی که شما می‌گین اگه مؤسسه‌هایی مثل محک قدم جلو بذارن می‌شه هم اینترنت و کار خیر رو تو جامعه جا انداخت هم تابو شکسته بشه.