رادیو جوان / جوانی آزاد- چیزه. این فوتبال که هست. یعنی این فوتبال که بود. خب؟ بعدش عراق توش قهرمان شد. میدونی چیه؟ انقده خوشحال شدم من. نیست خیلی شبیه ایرونیها هستن. هم قیافهشون، هم لباسشون، هم اسم انگلیسیشون. آدم فکر میکنه که خودش چیز شده. شاگرد اول شده. من انقده دوست دارم. اون وقت این آمریکا هی میره اشغال میکنه اونجا رو. مرده شورش ببرن. نمیره از عراق نمیذاره مردم فوتبالشون رو بکنن. فکرشو بکن. اگه بره حتما قهرمان اروپا هم میشه قربونشون برم. این ایران هم خوب بود تیمشها. کلاً خوشتیپتر بودن از همه تیمها بچههامون. موهاشون خوشگل، مدلدار. ماشیناشون، گوشیهاشون، مدلدار. دماغا مرتب سربالا. ماشالله همه موشک، تانک، هلیکوپتر. خب؟ اما عراقیهای برادر و دوست و رفیق جیگر این چند ساله کلی چیز بودن. خوب بودن. تا دلتون بخواد تکنیک داشتن و تاکتیک اما خب زانتیا نداشتن اما مردونه مبارزه کردن قربونشون برم من الهی. خیلی هیجانانگیز بود عین پارک وی. اونی که فیلمه نه اونی که پل داره. خیلی خشن بود. ایش. کلی حال کردم. اصلاً این روزا خیلی جدی شده فیلمامون. کلی اکشن داره توش کلی هم صحنههای بزن بزن و تصادف و اینا. میزنن همدیگر رو درب و داغون میکنن صحنههاش زیاد شه. دوس دارم. یکی از تور ماهیگیری میافته، یکی دست و پاش قطع میشه. عین واقعی. نه؟
منظورت اینه که خودمون شدیم شبیه فیلمهامون؟
نیما: مِیبی!
از این بهتر نمیشه.