اتفاقی افتاد که منجر شد تا با علیرضا مجیدی چند ایمیلی رد و بدل کنیم درباره انجام پروژههای اشتراکی آیتی. تجربهها و سوابق قبلی وبلاگستان فارسی نشون میده که در بیشتر مواقع چنین پروژههایی به شکست منجر میشه. پیشنهاد من در چنین مواردی تشکیل یک گروه برای نوشتن مطالب گروهی درباره یک سوژه هست. تجربه مطبوعاتیم به من میگه که در صورتی میشه یک مطلب رو به طور گروهی نوشت که گروه از لحاظ فیزیکی هم در کنار هم باشن. بنابراین به جای این کار بهتره تا گروه مورد نظر مطالب مختلفی درباره یک سوژه واحد بنویسن و به اصطلاح اون رو پرونده یا کاور کنن. هر کسی میتونه مطلب خودش رو در وبلاگش منتشر کنه و در انتها از طریق دنبالک یا تراکبک یا لینک در انتها به صورت «مطالب دیگر در این زمینه» مطالب مرتبط گروه رو هم لینک کنه.
برای اینکه مشکلاتی از قبیل مطلب مشابه پیش نیاد لازمه که گروه با هم هماهنگ باشن تا مثلاً بر حسب اتفاق دو نفر یک مطلب واحد رو ترجمه نکنن و به عبارت دیگه تداخل پیش نیاد. بنابراین شاید بهتر باشه از یک ابزار آنلاین برای هماهنگی استفاده کرد. افراد گروه موضوع هفته رو پیشنهاد میدن و سردبیر (که با رأی اعضا انتخاب میشه)، از بین سوژهها یکی رو انتخاب میکنه. هر کسی هم بعد از یک روز اعلام میکنه که از چه زاویهای به سوژه میپردازه و مطالب در یک روز منتشر خواهند شد.
پیشنهاد بعدی من اینه که گروه رو نباید زیاد بزرگ کرد چون مدیریت گروه و هماهنگی میان اعضا وقت زیادی میگیره و در محیطی که هر کسی برای دل خودش مینویسه، این مدیریت برای مدیر یا مدیران به صرفه نخواهد بود.
نظر شما چیه؟
به نظر من کار جالبی است، البته اگر خوب مدیریت بشه. حداقل اینکه چند نفر تجربه جدیدی بدست میارن که شاید در جایی از این مملکت بدرد بخوره.
به نظر هیجانانگیز میاد. تجربه خوبی میتونه باشه که هم مدیریتشو یاد بگیریم و هم کار گروهی! خیلی هم ساده نباید باشه نه؟!
به نظر من حرکت خوبی میتونه باشه و بهخصوص برای خوانندگان مفید خواهد بود که چندین دیدگاه یا نوشته رو در مورد یک موضوع خاص خواهند دید.
گروه باید در آغاز کوچیک باشه، و بسته به میزان موفقیت طرح شاید بشه بعدها کمکم بزرگترش کرد.
موفق باشی
اگر فقط مشکل دور هم نشستن است٬ قبلا این مشکل از طریق این سایت حل شده است:
http://www.wiki.com
سایتی بدرد بخور با کاربرد های فراوان٬ یک Team work به معنای واقعی. یکی از منفعتهای انجام پروژه به کمک این سایت اینه که اعضاء گروه مجبور نیستند از حضور همدیگر فیض ببرند( به زبون خودم: مجبور نیستم ریخت نحس دیگران را ببینم و دیگران هم با کمال خوشبختی چهره منحوس من را (-: ) . این که حل شد٬ بهانه دیگه ای نبود.!!!!!!!!!!؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟
نیما: کورش جان. درباره ویکی باید بگم کخ خودم یکی از کاربران قدیمش هستم. منظور من تولید محتوا در وبلاگهاست.
نظر من ساخت یک سایت با عنوان انجمن وبلاگنویسان ایرانی هستش که همه وبلاگنویسان ایرانی رو دعوت به عضویت کنه (از طریق میل) و مثلاً درش تاپیکهای مختلفی زده باشه راجع به طرحها و پروژههای وبلاگی مثل ساخت بمب گوگلی یا بازی شب یلدا. یه جور سایت مخصوص پروژههای وبلاگی. همین.