آقا جان رفتم قرارداد اینترنت وایرلس بستم ماهی ۱۵ پوند. یه مودم وایرلس اندازه یو اس بی بهم دادن مجانی که وصل شم به اینترنت پرسرعت. حالا نکته‌ش اینه که در راستای اون دوربین‌های CCTV آدم احساس می‌کنه یه جی‌پی‌اس بهت وصل کردن. یارو برای این که باهام قرارداد اینترنت ببنده، نزدیک بود تعداد گلابی‌هایی رو که تو عمرم خوردم رو هم ازم بپرسه. به هر حال آدم می‌ترسه از خودش باد در کنه و توی پرونده‌ش به جرم ایجاد توفان کاترینا چیزی بنویسن. خلاصه همه چیز تحت کنترل ملکه هست.
عرض کنم حضورتون که دیشب رفتم یه رستوران ایرانی و یه کباب کوبیده و یه میرزاقاسمی زدم تو رگ. از نظر کیفیت در حد رستوران‌های درجه دوی تهرون بود. اما به هر حال لنگه کفش در بیابان غنیمته. دنبال یه دیزی‌فروشی می‌گردم تا کلکسیونم کامل بشه.
عصر امروز هم قراره با بچه‌ها بریم کنسرت کامکارها. بلیتش به نسبت ایران ارزون‌تره پس می‌رم و بعداً تعریف می‌کنم چی شد.
آقا اینترنت مبارک! کلی حالشو ببری :دی ولکام تو نت! اسمایلی دوست خوبتون تو کلیک
رستوران و غذا و این چیزا همین جوری؟ بدون عکس؟ آقا کلی عکس می‌گیری یه جا آپ کن بیایم ببینیم ما هم:)
بهت خوش بگذره اساسی
بولتن دانشجویان و دانش‌آموختگان فلسفه ایران
Iranian Students of Philosophy
به به! نیما جان، تبریک! واقعا مقایسۀ بین قیمت اینترنت پرسرعت وایرلس بین دو کشور جالبه ها! معلومه که اینجا (یعنی در ایران!) دوستان ارائه کنندۀ اشتراک اینترنت حسابی دارن می چاپنمون! نه؟
شما لندن هستید؟ از کجا گرفتید این وایرلس رو؟ دوستم تازه رفته لندن و می‌خوام ببینم اگه خوبه و اینا بهش بگم بره بگیره اون هم
مبارکه. مواظب باد هم باش. دم به تله نده
خوش بگذره آقا نیما.
سلام پسر. مریم گفت رفتی انگلیس. خوش به حالت. وبلاگتو لینک دادم. هم تو دوستان هم تو بلاگ چرخان. لطفاً وبلاگمو ببین. اگر ایرادی داره که ۱۰۰ درصد داره بگو. ممنون می‌شم.
خوش می‌گذرونیا حسابی مرد!
نیما جان، کل این مشاهداتت رو از وقتی اومدی انگلند، نشستم خوندم و کلی خندیدیم. خندیدم از بس بامزه بود. داشتم فکر می‌کردم واقعاً فقط با همین روحیه هست که باید اومد اینجا و زندگی کرد. و شاید در شرایطی مشابه که تکلیف آدم معلومه. وگرنه آدم می‌افته اون‌ور. خلاصه که تو رو خدا بازم بنویس. از هر روزت بنویس 🙂