من تا حالا توی هیچ شهری به اندازه لندن، آدامس‌های جویده‌شده روی زمین ندیدم. اون اوایل که اومده بودم، همیشه فکر می کردم، این لکه‌های سیاه روی پیاده‌روها چی هستن. بعد فهمیدم که اینها آدامس‌هایی هستن که بعد از جویده شدن، مردم انداختنشون روی زمین. بعد از این کشف و شهود تازه فهمیدم آمار مصرف آدامس توی لندن چقدر بالاست!
بعدش یه بار چند نفر رو دیدم که مثل مأمورهای شهرداری یه میله دستشون بود که سرش کاردک وصل بود. یه کاردک نقاشی رو در نظر بگیرین با یه دسته بلند اندازه جارو. بعدش اینا داشتن آدامس‌های روی زمین رو باهاش می‌تراشیدن. یه کم جست‌وجو کردم و معلوم شد که اوضاع خیلی خراب‌تر از این حرفاست. توی این خبر که سال ۹۵ منتشر شده، نوشته که توی بلفاست در ایرلند شمالی پاکسازی این آدامس‌ها سالانه ۴۲ هزار پوند هزینه داره که این هزینه با توجه به تورم و بزرگ‌تر بودن لندن، چندین برابره و طبق این خبر به میلیون‌ها پوند می‌رسه. نه چند میلیون‌ها، مثلاً ۱۵۰ میلیون پوند در سال ۲۰۰۵. برای همین مسؤولان ترجیح می‌دن که برای کاهش چنین هزینه‌هایی، فرهنگ‌سازی کنن. البته خیابون‌های بریتانیا، مشکلات دیگه‌ای هم مثل جمع‌آوری فضولات حیوانات، زباله‌های فست‌فود و کمبود کاغذ توالت داره.
این وسط شاید بد نباشه که بدونین، آقای بن ویلسون روی این آدامس‌های نقاشی می‌کشه. یک مجموعه جالب از عکس این آدامس‌های نقاشی‌شده رو می‌تونین اینجا ببینین.
اه اه… چه مردم بی‌فرهنگی!
حالا هی گیر بدین، بگین که ایرانی‌ها بی‌فرهنگن!!!!!!!!!!!!!
چه نقاشی‌های بامزه‌ای… 🙂
یعنی ایده ای ول.
حالا چرا مصرف آدامسشون بالاست؟
چون اعصاب ندارند؟!
سلام
چند سال پیش خبری خواندم در یکی از رسانه‌های بریتانیایی مبنی بر نصب تابلوهایی بزرگ، مزین به تصاویر نخست وزیر «تونی بلر» در پیاده‌روها، به این جهت که مردم به جای آن که آدامسشان را پرت کنند، کف خیابان بچسبانند بر روی دماغ بلر بیچاره. که هم شاید مشکلاتی که شما ذکرش کردید مرتفع شود و هم اسباب طراوت و شادابی خلق الله را فراهم کند.
حالا تصورش را بکنید که این چنین تصمیمی را در راستای شعار شهر ما خانه ما! مقامات کشور عزیزمان اتخاذ کنند… نمی‌شود، ولی اگر بشود چه می‌شود!
من در آمستردام و پاریس این صحنه‌ای که می‌گی رو به وفور دیدم!
من جای دولت انگلیس بودم واردات و ساخت آدامس رو در کشور ممنوع می‌کردم ملت یکم آدم بشن!! :دی