زمانه را چو نیک بنگری همه پند است

دارم به رادیو زمانه گوش می‌کنم. بی‌تعارف خوشم آمده است. قرار نیست که شروع کنم به بافتن تئوری و بگویم که یک رسانه از نوع شنیداری باد چه خصوصیاتی داشته باشد. این بیشتر در تخصص یک متخصص رسانه و علوم ارتباطات است نه منی که کامپیوتر خوانده‌ام و انفورماتیک. اما بی برو برگرد، جای خالی رادیویی مثل زمانه خالی بود. هنوز هم جا برای رسانه‌ها و رادیوهایی چون زمانه زیاد است. هنوز خیلی از ماها با رادیو قهریم. رادیوهای ما زیادی سیاسی هستند و وقتی آدم نخواهد اخبار را دنبال کند، روی هم رفته چیزی برای گوش کردن ندارد. می‌زند به وادی نوار و سی دی و امثالش و عطای رادیو را به لقایش می‌بخشد. کمتر کسی توی ایران می‌چرخد و رادیوگردی می‌کند تا کانالی، فرکانسی، چیزکی پیدا کند. آنهایی که زبانم لال رسیور دارند و دیش و دم و دستگاه دریافت کانال‌های ماهواره‌ای، کمتر می‌گردند به دنبال کانال‌های رادیو و ترجیح می‌دهند کانال‌های دامبولی جدیدی پیدا کنند و بنشنند پای ویدئوکلیپ‌ها و مکرر تماشایش کنند. اما رادیو زمانه یکی از آنهاست که دارد راه خوبی را به پیش می‌گیرد و این طور که از قرائن بر می‌آید برنامه‌هایش متنوع است و سرگرم‌کننده و لابه‌لایش هم اخبار دارد و هم گزارش و مصاحبه. برای من هم جذابیتش دوچندان است. چرا که صدای خیلی از همکاران و دوستان و آشنایانم را در آن می‌شنوم و کیفور می‌شوم.
نقطه قوت زمانه مطمئناً اعلام خواهرخواندگی (شاید هم برادرخواندگی) او با وبلاگستان یک ارتباط خانوادگی میمون است. وبلاگ رسانه‌ای صمیمی است و خودمانی و تأثیرش روی رادیو زمانه هم مستقیم است و مؤثر. وبلاگ شاید نتواند یک رسانه معتبر باشد از لحاظ صحت و دقت و بی‌طرفی که اصل است در دنیای ژورنالسم اما منبع خوبی است برای یافتن اخبار و اتفاقات متنوع. یک منبع سرشار از موضوع که هر روزنامه‌نگار بی‌سوژه‌ای را غنی می‌کند از موضوع چه برسد به رادیویی که می‌خواهد با بلاگرها و نویسندگان تحت وب ارتباط تنگاتنگ داشته باشد.
زمانه یک اشکال ریز دارد که کلافه‌ام نمی‌کند البته اما باعث می‌شود که فرکانس‌هایم قر و قاطی شود. آن هم این است که بلافاصله پس از شنیدن یک تراک موسیقی از کوروش یغمایی تراکی از اوهام و بعدش یک گروه متال پخش می‌شود و خلاصه تا می‌آیم به یک سبک عادت کنم، می‌پ‍رد روی سبک بعدی! حالا نمی‌دانم قرار است که چه تدبیری بیاندیشد مهدی جامی و تیمش و عاقبت چه شود. جای برنامه‌های سرگرم‌کننده با موضوعات دیگر هم هنوز خالی است که امیدوارم پر شود این خلاء.
چند روزی بیشتر نیست که از اینترنت به آن گوش می‌دهم. نه توانستم روی رسیور پدایش کنم و نه روی رادیو. فعلاً که دارمتان و با برنامه‌هاتان حال می‌کنم. تا چه پیش آد و چه در نظر افتد.
برنامه‌های رادیو زمانه را می‌تواند ۲۴ ساعته از طریق ماهواره و اینترنت دریافت کنید (لینک مستقیم شنیدن اینترنتی). خواندن سایت و وبلاگ زمانه هم خالی از لطف نیست.