این شهر هیچ کجای این کره خاکی وجود ندارد. اما آدمهایش مانند اهالی یک شهر واقعی زندگی میکنند. خانه میسازند، به دنبال کار میگردند، روابط اجتماعی دارند و حتی ازدواج میکنند. اینجا یک شهر مجازیست با تمام جزئیات یک زندگی شهری. جایی که حتی شما قادرید کاغذ دیواری خانه خود را بخرید و بر روی در و دیوار اتاقتان نصب کنید. صحبت ما درباره بازیها و چتهای آنلاین است.
حدوداً هشت سال پیش بود که بازی سیمسیتی (SimCity) را برای اولین بار دیدم. یک بازی که شما در مقام یک شهردار، خیابان، خانه، محله و امکانات دیگر شهری از قبیل نیروگاه برق تا مترو و حتی بنای یادبود میسازید و طبیعتا با مشکلات شهری از قبیل کمبود انرژی، بلایای طبیعی و حتی شورشهای خیابانی دست و پنجه نرم میکنید. سالهای بعد نسخههای جدیدتر این بازی و بازیهای همخانواده آن همچون سیمفارم (SimFarm) و بعد از آن سیمز (Sims) به بازار آمد و به روند شکلگیری جوامع مجازی در قالب بازی شتاب بیشتری بخشید.
اما حدودا سه سال پیش بود که در جریان گشت و گذارهای اینترنتی خود به یک چت سه بعدی برخورد کردم به نام Rose Chat که مدتی درگیرم کرد. در این چت شما افرادی را میدیدید که سالهاست در آن زندگی میکنند. بله یک زندگی که از بسیاری جهات شبیه زندگی واقعی بود. اعضای این چت به هزار و یک دلیل درگیر یک زندگی مجازی اعتیادآور میشدند که به نظر من زندگی عادی آنان را مختل میکرد. دوستیها و حتی ازدواجهای مجازی، کسب و کار پولهای مجازی، کسب درجهها و رتبههای مجازی به گونهای پیش میرفت که کاربر را تا مدتها درگیر پیشرفتهای مجازی مینمود. شاید برایتان خندهدار باشد اما در چنین محیطی حتی کتککاریهای مجازی بر سر مسائل خانوادگی اتفاق میافتاد و هنوز هم اتفاق میافتد.
از دیدگاه این چت و بازیهای مشابه مانند سیمز آنلاین، هر کامپیوتر یک خانه است و چه فراوانند خانههای غیرمتروک این شهر مجازی که به وسعت دنیاست! دنیای ما در حال تغییر است. انگار زیر پوست این دنیا، لایههایی پنهان در حال نمو هستند که برخی ریشههایشان را در عمق آن فرو کردهاند و غذای خود را از آن تامین میکنند. روزها و شبها نمیخوابند تا در این دنیای ساخته به دست خود بیدار باشند. کار کنند، درآمد داشته باشند و به مهمانی ازدواج همسایه مجازیشان دعوت شوند.
دنیای غریب و ترسناکیست! مگر نه؟
بدون دیدگاه! نخستین کسی باشید که دیدگاهی مینویسد.