این دکتر صدری عزیز گیر داده که یادداشتی بنویسم درباره اوضاع ده سال آینده از دیدگاه خودم و البته روی بُعد دیجیتالی قضیه خیلی تأکید کرده. البته اگر یکی از پیشگویی‌های من در این زمینه درست بود، شما می‌توانید منتظر ظهور یک نوستراداموس متواضع در ده سال آینده باشد.
این کامپیوتر که یکی دو تا شاخه ندارد تا من بخواهم درباره تمامش پیشگویی کنم. قرار است من بگوم که سخت‌افزار چه پیشرفتی می‌کند؟ کامپیوترهای آینده چه شکلی هستند؟ برنامه‌ها و نرم‌افزار چه فرمتی خواهند داشت؟ میزان نفوذ کامپیوتر در زندگی در ده سال آینده چقدر است؟
بگذارد خیالتان را راحت کنم. پیشرفت در علوم کامپیوتر به حدی است که میزان آن برای دو سال آینده نامشخص است چه برسد برای ده سال بعد. ده سال پیش ذهنت شما درباره وضعیت فعلی چگونه بود؟ بگذارید من برایتان بگویم. ده سال قبل یعنی سال ۱۳۷۴ (وقتی که سال دوم دانشگاه بودم) یک دستگاه کامپیوتر ۴۸۶ مدل dx۴ داشتم که در زمان خودش آخر سرعت بود. با ۸ مگابایت رم و ۲/۱ گیگابایت هارددیسک و یک درایو CD. یادم است این دستگاه را که خریدم، کلی از همکلاسی‌هایم برای بازدید از این موجود عجیب‌الخلقه می‌آمدند و به قول گفتنی کُرک و پَرشان متلاشی می‌شد. مخصوصاً همین CD درایوش برای خودش موجود غریبی بود. حالا همین یک قلم را مقایسه کند با سخت‌افزار امروزی.
دنیای دیجیتالی ده سال قبل ما شعاع کوچکی داشت. موبایل کجا بود؟ مونیتورهای رنگی چیزهای لوکسی بودند. پرینتر سیاه و سفید مختص اداره‌ها بود. داشتن ماوس یعنی که ما کارمان خیلی درست است و ویندوز ۱/۳ دارم. اینترنت؟ اصلاً حرفش را هم نزنید. سر و کله اینترنت دور و بر سال ۷۶ و ۷۷ پیدا شد.
ده سال قبل را مقایسه کنید با الان. سرعت پیشرفتش را هم تصاعدی ببرد بالا شاید یک گوشه‌ای از ده سال بعد را بتوانید حدس بزند.
من سعی کردم یک تصوراتی برای خودم ردیف کنم. آنچه که مسلم است در ده سال آینده کامپیوترها به مراتب کوچک‌تر، سریع‌تر و قدرتمندتر می‌شوند. گنجایش درایوها افزایش چشمگیری می‌یابد و از طرف دیگر داده‌ها جای کمتری را اشغال می‌کنند و فیلم‌ها، موسیقی و فایل‌های حجم دیگر با کیفیتی بالاتر در فضای کمتر قابل ذخیره‌سازی هستند. در کمتر از ده سال آینده وضعیت ذخیره‌سازی فایل‌های تصویری در کامپیوترتان مشابه وضعیت کنونی فایل‌های صوتی خواهد بود. شما فضای فعلی کامپیوترتان هزاران فیلم را ذخیره می‌کند. در ده سال آینده استفاده از فرامین صوتی برای اجرا روی کامپیوتر جایگاه بهتری پیدا می‌کنند. کافی است تا به کامپیوترتان بگویید چه کند تا اطاعت کند. در ده سال آینده اوضاع اینترنت و ارتباطات هم به گونه دگیری است. شما می‌توانید به راحتی با فردی چت کنید که نه زبانش را می‌فهمید و نه او زبان شما را متوجه می‌شود. شما به فارسی چت می‌کنید و او ترجمه نوشته‌هاتان را به زبان چینی می‌بیند و بالعکس. مسنجرها مترجم شما می‌شوند. آموزش و پرورش، بانکداری، تجارت، دولت و همه و همه چیز الکترونیکی‌تر می‌شوند. همه یک کارت شناسایی خواهد داشت که تمام کارهایتان با آن انجام می‌شود. با آن روی اینترنت خرید می‌کند، پول می‌پردازید. به جای بلیت سینما و اتوبوس و مترو از آن استفاده می‌کنید. بنزین می‌زنید و خلاصه کارت شناسایی و دانشجویی و عقدنامه و شناسنامه و سند مالکیت و همه و در یک چیپ یک در یک سانتی‌متری ذخیره شده است.
خیلی از این‌ها که گفتم پیشگویی نیستند و در بسیاری از کشورها پیاده‌سازی شده‌اند فقط جزیره‌های هستند که تا چندی دیگر به هم متصل شده و یکپارچه می‌شوند.
نظرتان درباره چنین جامعه‌ای چیست؟ برای من که هم هیجان‌انگیز است و کمی هم ترسناک.
همیشه ترس از نشناختن همراه ما هست. شناختن خودمون. این که چه توانایی‌هایی داریم یا این که واقعاً چه هستیم یا کی هستیم… همه ما الان هم به هم متصل هستیم.
وقتی بشه زمان رو نگه داشت یا بشه مرز دانسته‌ها رو پیدا کرد یا ازش رد شد، دنیای واقعیت‌ها و تعریف‌هامون از خود واقعیات یا حقیقت تغییر کنه، وقتی بشه واژه‌های جدید با مفهوم و درک جدید از خودمون داشته باشیم، شاید دیگه از ده سال آینده و هر چیزی که توش هست ترسی نداشته باشیم…
موفق باشی نیما جان
سلام
نظر شما به عنوان یه فرد با تجربه چیه؟
http://www.betsa.mihanblog.com/Cat/۱.aspx
ده سال پیش یه کمودور ۶۴ داشتم! امروز یه پنتیوم چهار! ده سال دیگه رو نمیدونم! اما از اون چیپهای شناسایی حتماً خواهم داشت!!
خیلی جالب بود و واقعا ترسناک و غیر منتظره ….