پینگی که پُنگ نیست!

یکی از خواننده‌های محترم پرسیده بود که این پینگ که می‌گن یعنی چه؟ شاید نوشتن این مطلب آن هم درست در زمانی که سلطان پینگ وبلاگستان یعنی بلاگ‌رولینگ تازه از انفارکتوس ناقص رها شده است، آوازه‌خوانی خروس بی‌محل باشد و بس اما از آنجایی که ما اصولاً و قاعدتاً معتقدیم «زنده‌باد خروس»، قوقولی قوقوی خودمان را سر می‌دهیم و شما هم مجبورید تحملمان کنید. این جریان پینگ را خیلی‌ها می‌دانند. خب خیلی‌ها هم نمی‌دانند. تقصیر ندارند که! امیدوارم آنهایی که نمی‌دانند، به ارزشش پی ببرند و از این به بعد وبلاگشان پینگ کنند، اساسی.
جریان وبلاگ‌ها وقتی که تبدیل شد به یک جریان اساساً بزرگ و سیل‌وار اینترنت را اشغال کرد، مشکلات افزونگیش تازه نمودار شد (طرفداران نظره بی‌نظمی و آنتروپی و این جور چیزها هورا بکشند پلیز). وبلاگ‌ها زیاد شدند و خوانندگانش هم زیادتر. حالا مانده بودیم که کدام وبلاگ امروز به روز شده است. و چون نمی‌دانستم که کدام وبلاگ مطلب جدیدی نوشته است، می‌رفتیم سراغ تک‌تک آنها و کلی اینترنتمان مصرف می‌شد. اینجا بود که سلطان ماجرا از راه رسید و بلاگرولینگ سر و کله‌اش پیدا شد. بلاگرولینگ سایتی است که دو کار عمده انجام می‌دهد. یکی برای آنها که از کدنویسی و دستکاری در HTML سر در نمی‌آورند و ناچار هر بار که وارد قالب وبلاگشان می‌شدند تا لینک وبلاگ دوستی را به کنار وبلاگ خودشان اضافه کنند، قالبشان به هم می‌ریخت و سر و شکل وبلاگشان کج و معوج می‌شد. بلاگرولینگ به شما یک کد ساده می‌دهد تا در وبلاگتان تعبیه کنید و از آن پس هر بار که خواستید لینکی را اضافه یا کم کنید، می‌روید توی سایت بلاگرولینگ و لینک‌هایتان را مدیریت می‌کنید و نتیجه در وبلاگتان ظاهر می‌شود. دومین سروس مفید بلاگرولینگ هم این است که هر بار که مطلبی می‌نوسید و به زبان ساده‌تر وبلاگتان به روز می‌شود، باز هم می‌روید توی سایت بلاگرولینگ و فرم پینگ را پر می‌کنید که یعنی وبلاگ من به روز شد. آن وقت توی وبلاگ‌هایی که از بلاگرولینگ برای مدیریت لینک‌ها استفاده می‌کنند و لینک وبلاگ شما هم در لیستشان است، به نوعی مشخص می‌شد که شما به روز شده‌اید و خلاصه ملت از سر زدن هر روزه خلاص می‌شوند و به جان بلاگرولینگ دعا پرتاب می‌کنند. این از پینگ.

دیگر این که سایت‌های به درد بخور دیگری هستند که به روز شدن وبلاگ شما را به سیستم‌های متعدد مدیریت لینک اطلاع می‌دهند. یک نمونه آنها، سایت پینگوماتیک است که جدا از نام مورددارش، به روزرسانی وبلاگتان را به سیستم‌های مختلف از جمله بلاگرولینگ اطلاع می‌دهد و کافی است که بعد از هر بار نوشتن تنها یک بار فرمش را پر کنید و خلاص. این هم چند سایت مشابه دیگر: Ping، Pingoat، BlogFlux Pinger، Autopinger.
بلاگرولینگ تمام این خدمات را رایگان ارائه می‌دهد. یک سری امکانات اضافه‌تر هم ارائه می‌داد که برای از ما بهتران بود. یعنی این که باید چند دلاری اِخ می‌کردید تا می‌توانستید از آنها بهره‌مند شود. خدماتی چون برداشتن لینک بلاگرولینگ در انتهای لیست لینک‌هاتان یا نمایش لینک‌ها به همین فرمی که در کنار عصیان می‌بینید. یعنی کنار هم که جای کمتری اشغال کند. البته بگذریم که می‌شد با ترفندهایی شماری از این امکانات را بدون پرداخت پول ایجاد کرد. به ویژه این که این جور دور زدن‌ها خوراک ما ایرانی‌هاست. اما خب چند وقتی است که این خدمات هم رایگان شده است و ما می‌توانیم به طور قانونی از آنها استفاده کنیم.
یک چز مرتبط دیگر با پینگ کردن هم تراک‌بک یا دنبالک است که این روزها در انتهای برخی از نوشته‌های وبلاگی با آن زیادتر برخورد می‌کنیم. توصیه می‌کنم این یکی را هم تحمل کنید و از دست این نوشته خلاص شود. به نفعتان است. گاهی ما در وبلاگمان مطلبی می‌نویسیم که درباره مطلب دیگری در وبلاگی دیگر است. یکی از راه‌های اطلاع‌رسانی این است که برویم توی نظرخواهی مطلب وبلاگ مورد نظر بنویسیم که اخوی، همشیره، دوست عزیز، درباره موضوعی که نوشتی من هم نوشته‌ام و لینک مطلبمان را هم بتپانیم تنگ نظرمان. اما راه مؤدبانه‌اش این است که با استفاده از امکانات وبلاگمان یک دنبالک برای مطلبش ارسال و با این کار یک سیگنال برایش ارسال کنیم. سپس در صورت تأیید او، لینک مطلبمان زیر نوشته‌اش ظاهر خواهد شد. این کار زیاد پیچیده نیست. اگر درباره‌اش وراجی نمی‌کنم، به خاطر این است که نمی‌خواهم حوصله‌تان سر برود از این مطلب. گرچه قبلاً هم درباره‌اش توضیحاتی داده‌ام که می‌توانید این جا بخوانیدش.
نکته این که از آن جایی که من این روزها کمی جوگیر معادل‌یابی پارسی برای واژه‌های بیگانه هستم، گمان کردم که «نشان» می‌تواند برابر مناسبی برای Ping باشد. تا نظر اسایتد فن چه باشد!
در همن زمنه:
– بلاگرد، بلاگردون لینک‌های شما
اطلاعات بشتر:
– تعریف پینگ در ویکی‌پدیا
– تعریف Sping ا Spam Ping (هرزنشان)