سیمور هرش، در نیویورکر مقاله‌ای می‌نویسد. جرج بوش در واشینگتن بیانیه‌ای به مطبوعات صادر می‌کند. محمود احمدی‌نژاد از تهران نامه‌ای تنظیم می‌نماید. ولی چیزی در این میان نادیده گرفته شده: صدای مردمی که بیشترین ضرر متوجه آنهاست.
با ورود ناوهای آمریکایی به خلیج فارس و تصمیمات سازمان ملل و شورای امنیت، صدای ناهنجار طبل جنگ و شایعات پیرامون آن بالا گرفته است. در حاشیه تحلیل‌ها و اخبار خبرگزاری‌ها و روزنامه‌های داخلی و خارجی در این مورد، عده‌ای فارغ از تمام این‌ها مبارزه‌ای را برای توقف هر آن چه که ممکن است به جنگ بیانجامد، آغاز کرده‌اند. فعالیت‌های مدنی ضدجنگ در اینترنت اوج گرفته و روز به روز شدت بیشتری می‌یابد. این روزها لوگوها و علایم ضدجنگ را در وبلاگ‌های متعدد ایرانی و غیرایرانی می‌توانیم ببینیم چرا که همه نگرانند. یکی از این سایت‌ها به نام Enough Fear با شعار «ایرانی‌ها و آمریکایی‌ها به جنگ نه می‌گویند» از مخالفان جنگ از سراسر دنیا دعوت کرده تا عکس‌هایی را منتشر کند. عکس‌هایی از مردم دو کشور ایران و آمریکا و سایر کشورها که دست خود را به نشان «توقف»، بالا گرفته‌اند. تا کنون تعداد زیادی از مردم سراسر دنیا به ویژه ایران و آمریکا عکس‌های خود را در این سایت به نمایش گذاشته‌اند و خواستار حل مناقشات از طریق مذاکره و دیپلماسی هستند.
مبارزه ما توسط افرادی که مصمم به ایستادن و گفتن «نه» هستند، شروع می‌شود.
من جداً می‌ترسم. یعنی واقعاً جنگ انقدر نزدیکه؟
نیما: گویا!
چرا تشنه به خون هم؟!!! کجا می‌شه ایستاد و نه گفت نیما جان!؟ سال‌هاست به این روز فکر کرده‌اند… من الان فقط به خاطر همه فرصت‌های از دست رفته و به دست نیومده دوست داشتن متأسفم… اگه نگید سخت می‌گیرم یا… دوست داشتم چیزهای زیادی می‌گفتم اما همیشه چه زود دیر می‌شه! به هر حال هنوز خیلی زوده.
جای ایستادن رو نشون بده می‌ایستیم. نه به خاطر هر آرمانی نه به خاطر هر… فقط برای بودن دوست داشتن، آدم بودن یا حتی فقط نفس کشیدن… به سادگی دیدن و شنیدن…
سلام آقا نیما،خوبی؟ به این آدرس تا حالا سر زدی؟
ای بابا! ای بابا! آقا شرمنده کردین. آقا لطف کردین. آقا دانکیمون کیف شد که :)) (الان رو وب دیدمش.)