«زدن» به وقت جوانی آزاد

این کاراکتر «اوا» آیتم راه به راه جوانی آزاد یه کم دردسردار شد. اینه که قرار شد آیتم با کاراکتر راننده تاکسی نوشته بشه. از چهارشنبه «اوا»ی عزیز از ماشین پیاده شد و راننده آیتم رو ادامه می‌ده. این شما و این اولین قسمت:
رادیو جوان / جوانی آزاد- آره آقا جون. چیزه. یعنی این. جونم واسه شوما بگه که عجب دور زمونه‌ای شده. جوونای امروزی ماشالله هزار ماشالله خیلی غریب شدن. یعنی این که شکل و قیافه‌شون فرق داره تومنی صنار با دوره ما. الان تیپ که می‌زنن خب؟ گوش کن. تیپ که می‌زنن ظاهر و باطنشون معلوم نیس. آدم فک می‌کونه که اینا چیزن. یعنی قرتی و سوسولن. اما این طور نیست جون شوما. گوشِت با منه؟ ای بابا تو هم که همه‌ش تو نخ موبایلتی. گوش کن. موهاشون که ماشالله بلند بلند شده. بعضی‌هاشم سیخ سیخ. حواست که هست؟ واسه جنس شامپوهاست. خیلی جنسشون ملسه به جون شوما. دوره ما ننه‌مون سرمون رو با چیز می‌شت سدر و صابون. همچین با فرچه می‌کشید به موهامون که نصفش رفته الان. آقام خدا بیامرز می‌گفت که مو وقتی تمیز شه باید صدا بده وقتی دست می‌کشی روش. خدا رفتگان شوما رو هم بیامرزه. راس می‌گفتا الان از حموم که در میام به سرم دست می‌کشم عینهو ته ماهیتابه منزلمون صداش در میاد. واسه خب. نمی‌شه که اینجا پیاده‌ت کنم. باهاس دور بزنم می‌دونی رو. آره خلاصه جوونای امروزی تیپشون درسته. مثه جوونای قدیم نیستن که از دور دل ببرن از نزدیک زهره. همدیگر رو گول نمی‌زنن. مال شامپوست جون شوما. ای بابا قطع کن اون ماسماسکو. گوشیتو می‌گم. چقدر فک می‌زنی. دارم واسه شوما حرف می‌زنم نه واسه پیت حلبی. حتما‍ باهاس سرت فریاد بزنم داداش؟ دهه.