چکه چکه اینترنت

هفته‌نامه چلچراغ– آقا جان گلویمان را گرفته‌اند و بدجوری دارند فشار می‌دهند. حناق گرفته‌ایم از بس نفسمان را نگه داشتیم. فشار آورده‌اند روی گلوگاهمان. پایشان را گذاشته‌اند روی شیلنگ و نمی‌گذارند چیزی به ما بماسد. از این خان نعمت، بی‌نصیب مانده‌ایم.
حرف سیاسی نمی‌زنم که برادر جان. دارم از قطعی اینترنت حرف می‌زنم. من نمی‌فهمم این لنگرهای نامربوط کشتی‌ها را مگر موقع حرکت جمع و جورشان نمی‌کنند که ول شده‌اند در بستر دریا (منظورم کف دریاست یعنی همان تهش) و چپ و راست کابل‌های اصلی اینترنت را قطع می‌کنند؟ اصلاً فناوری ساخت کشتی در زمینه لنگرسازی در حد آتاری باقی مانده است. بادبان‌هایش را برچیدند اما لنگرش هنوز حالت سنتی خودش را حفظ کرده و دست از خاورمیانه بر نمی‌دارد و هی گیر می‌کند لای کابل و پاره‌اش می‌کند. الان یک هفته‌ای است که سه تا کابل اینترنت که پهنای باند خاورمیانه را تأمین می‌کردند، پاره شده‌اند. دوتا حول و حوش مصر و آخری هم همین خلیج فارس خودمان. کل وضعیت منطقه را هم بحرانی کرده‌اند بدرقم. دوستان مسؤول هم می‌گویند که جراحی ترمیمی کابل‌ها دو هفته‌ای طول می‌کشد. اینترنت کند حال همه‌مان را کرده است توی قوتی. به ضرب و زور من بمیرم تو بمیری سایت‌ها را باز می‌کنیم.
نمی‌دانم این را به حساب قوانین مورفی بگذارم یا جریان سنگ و پای لنگ. نمی‌دانم چرا هر چه پارگی است برای ما اتفاق می‌افتد. آدم دلش برای خودش می‌سوزد وقتی می‌بیند که کشتی مال یکی دیگه بوده، لنگرش هم ایضاً آن‌وقت زیرآبی‌اش را ما باید برویم و ترمیمش کنیم. می‌بینید چه گرفتاری شده‌ایم؟ یک جورهایی آدم شک می‌کند که همه اینها به این خاطر است که جراحی این روزها مد شده.