آی‌فون، اسباب‌بازی جدید من

گاهی وقت‌ها روی اینترنت یه چیزهایی رو دنبال نمی‌کنی. بذار برات مثال بزنم. فکر کن که من زیاد به جزئیاتی که درباره لینوکس نوشته می‌شه توجه نمی‌کنم. چرا؟ چون فکر می‌کنم یه کم پیچیده‌ست. اما خب اینجا تقصیر با منه. چون می‌تونم امتحانش کنم. اما بعضی وقت‌ها دیگه کاری از دست آدم بر نمیاد. فرض کن تمام این چند وقتی که موبایل اپل یعنی آی‌فون به بازار اومده، فقط اخبار کلیش رو دنبال کردم نه جزئیاتی که مربوطه به اپلیکیشن‌ها، برنامه‌ها و مسائلی از این قبیله. اینجا دیگه تقصیر من نیست. این گوشی توی ایران اینقدر گرونه که نشه رفت سراغش. اصلاً فرض کن که گرون نباشه. وقتی قرار باشه که قفل شکسته ازش استفاده کنی و امکاناتی مثل جی پی اس روش فعال نباشه واقعاً به چه دردی می‌خوره؟
همه اینا رو گفتم که بگم، یه آی‌فون تری‌جی (نسل سوم) گرفتم. این روزها سرگرمیم شده چرخیدن توی اینترنت برای سر در آوردن از ابزارهایی که براش نوشته شده. اما شاید بد نباشه یه مقداری درباره این بگم که اینجا چطوریه اوضاع خرید همچین گوشی‌هایی.

شاید شنیده باشید که توی بریتانیا گوشی آی‌فون فقط با اوپراتور مخابراتی O2 کار می‌کنه (و در ایالات متحده هم با AT&T). درسته. اما روال کار این طوری نیست که بری مغازه O2 و بگی آقا یکی از این گوشی‌ها می‌خوام. اینجا اکثر شرکت‌های تلفن دو جور خدمات ارائه می‌دن. یک‌جورش اعتباریه یا به قول اینجایی‌ها Pay as You Go. یه چیزی مثل سرویس‌های اعتباری وطنی خودمون. نوع دوم هم قرارداد بلندمدته. شما یه قرارداد ۱۲ ماهه یا ۱۸ ماهه می‌بندین با شرکت بر حسب بسته‌های پیشنهادی، قیمت‌های متفاوتی داره. من قرارداد ۱۸ ماهه به O2 بستم که در حالت عادی ماهانه ۴۵ پوند باید پرداخت کنم (جدول بسته‌های پیشنهادی). اما در عین حال چون این شرکت با بعضی جاها قراردادی داره که به کارکنانش تخفیف بده، این بسته با ۲۰٪ تخفیف، برام ۳۰ پوند در ماه خرج داره. ۱۲۰۰ دقیقه مکالمه در ماه و ۵۰۰ تا اس‌ام‌اس و اینترنت نامحدود هم روشه. از همه مهم‌تر اینه که یه گوشی آی‌فون رایگان هم با این بسته ارائه می‌دن. در واقع پول گوشی به صورت قسطی و از همین ۳۰ پوند پرداخت شده در طول مدت قرارداد. برای همینه که اینجا کمتر کسی گوشی موبایل می‌خره. برای گوشی‌های این‌چنینی معمولاً قرارداد می‌بندن. مثلا موبایل گوگل G1 با شرکت T-Mobile قرارداد داره و اگه کسی بخواد از این گوشی استفاده کنه باید بره سراغ تی‌موبایل.
حالا سؤال مهم اینه که هر کسی می‌تونه بره از این قراردادها ببنده؟ جواب منفیه. اینجا هر قرارداد بلندمدتی که بخوای ببندی، از تلفن تا اینترنت، بستگی به حساب بانکیت داره. اگه اعتبار خوبی نداشته باشی، از زیر مالیات در رفته باشی یا کارهای مشابهی توی سابقه حسابت باشه، ممکنه اصلاً باهات قرارداد نبندن. اگه تازه‌وارد باشی، حتی مجبوری که پول پیش بدی که البته بعد از سه ماه بهت برمی‌گردونن. مثلاً O2 برای قرارداد بستن ۲۰۰ پوند پول پیش می‌گیره.
این بود تمام تجربیات من درباره خرید تلفن همراه. از اینها که بگذریم، بزرگ‌ترین مشکل فعلی من اینه که مرورگر سافاری که روی آی‌فون هست، با سایت‌های فارسی مشکل داره. حروف از هم جدا به نظر می‌رسن. مثلاً عصیان رو این‌طوری می‌بینین: ع‌ص‌ی‌ا‌ن. حالا اگه قرار باشه یه متن وبلاگی یا خبر بخونم، باید دو برابر فسفر بسوزونم! کسی چاره‌ای سراغ نداره برای مطالعه به روش آدمیزاد؟