احتمالاً طی یکی دو ماه آینده بعد از کارم چندان به اینترنت دسترسی ندارم. امروز و فردا به خانه جدیدی نقل مکان می‌کنم که تا اینترنتش وصل بشه ممکنه یک ماهی طول بکشه. من هم از این فرصتی که داره پیش میاد، می‌خوام استفاده کنم. بر خلاف ماه‌های اخیر که سعی کردم بیشتر بنویسم، دارم سعی می‌کنم استفاده از اینترنت رو به حداقل برسونم. البته در حدی که در جریان اخبار قرار بگیرم و از ماجرا دور نیفتم، ازش استفاده می‌کنم. اما به علت نداشتن اینترنت در خونه و چند علت شخصی اما مهم دیگه، کمتر در شبکه‌های اجتماعی مثل فیس‌بوک خواهم بود. شاید بتونم از این فرصت طور دیگه‌ای استفاده کنم. مطالعه بیشتری بکنم و فیلم بیشتر ببینم. فکر می‌کنم گاهی گوشه‌گیری و امساک لازمه. ممکنه علتش افسردگی فصلی باشه یا چیز دیگه اما به هر حال یه جور خودداریه که باعث می‌شه یه مقدار فعالیت آنلاینم کمتر بشه. امیدوارم اگه توی این فاصله به ایمیل‌هاتون دیر جواب دادم یا به توییت‌ها یا پیام‌های فیس‌بوک جوابی ندادم، دلگیر نشین. باز هم تمام سعیم رو می‌کنم که هر وقت که فرصتی بود اینجا چیزی بنویسم تا به نفس کشیدنش ادامه بده. امیدوارم حال و احوال همه بهتر بشه.
نیما جون، دلمون برات تنگ می‌شه. امیدوارم هرچه زودتر تر بیشتر از قبل هم ببینیمت. مراقب خودت باش. راستی دیر شد اما تبریک واسه خونه جدید. موفق باشی عزیز دل برادر
سلام. چه حس عجیبی است. وقتی بلاگ شما رو می‌بینم احساس می‌کنم داری از جایی نمور و تاریک می‌نویسی. چه حسیه! زنده باد
گر بر فلکم دست بدی چون یزدان
برداشتمی من این فلک را ز میان
از نو فلک دگر چنان ساختمی
کاسوده به کام دل رسیدی آسان
نیمای خسته و گرامی
امیدوارم به خواسته و آرزویت برسی که لایقش هستی ولی دوستان عصیان‌زده‌ات را از یاد مبر.
شیرینی خونه جدیدت یادت نره جیگر…
سلام جناب اکبرپور. من که قبل از برنامه کلیک bbc با شما آشنایی نداشتم ولی این برنامه این فرصت رو به من داد. این اولین باری هست که اینجا کامنت می‌ذارم اونم مصادف شده با خواب زمستانی شما! خونه جدید مبارک. به حال ما هم دعا کن
خیلی هم خوب و مفیده.
موفق باشید،
پیام
اووووو
یک ماه برای وصل شدن اینترنت؟
اونجا هم واسه خودش ایرانیه‌ها!