قدیمی‌های وبلاگستان، نوشی و جوجه‌هاش رو حتماً یادشون میاد. زنی که از زندگی و بچه‌هاش می‌نوشت و وبلاگش پر بود از شیرین‌کاری‌های اونها که بعدها هم تبدیل شد به کتاب… هر چند دیگه نوشتنش توی وبلاگ رو ادامه نداد و یه حورهایی غیب شد. این روزها کم نیستند وبلاگ‌هایی که محتواشون یادداشت‌های شبیه به همین وبلاگه.
امروز با تماشای چند بخش از مجموعه تلیت، یاد نوشی افتادم. این ویدئوها خیلی ساده اما بانمک هستند که از شبکه تهران پخش می‌شن. بهزاد فراهت به عنوان راوی و بازیگر خیلی ساده روی صندلی می‌شینه و قصه کوتاهش رو می‌گه. درست انگار مهمونی اومده خونه‌تون و اتفاقی رو که همین چند روز پیش براش رخ داده، تعریف می‌کنه. من سادگی و طنز روزمره و حس تئاتری این مجموعه رو دوست دارم. شما هم اگه ندیدیدش، حداقل یک قسمتش رو اینجا ببینید.
بامزه بود. مرسی 🙂
نیما ؟ دستت طلا
یاد نوشی بخیر
حیف که دیگه نمی‌نویسه
خیلی دوس دارم بدونم الان چی کار می‌کنه یا عاقبتش چی شد؟