خیلی وقت پیش‌ها یعنی چیزی حول و حوش ۳ سال پیش یک جایزه‌ای را روی اینترنت پیدا کردم که در نوع خودش منحصر به فرد بود. «جایزه پا در دهان» یا Foot in Mouth که گویا مفهومی معادل ضایع شدن دارد، هر سال به مسخره‌ترین اظهار نظر یک شخصیت معروف اعطا می‌شود.
گاهی وقت‌ها با خودم فکر می‌کنم اگر بنیاد اعطاکننده این جایزه دفتر فعال‌تری داشت، این امکان وجود داشت تا هر روز یک برنده آبرومند برای این جایزه اعطا معرفی شود به‌نحوی که برنده‌های این روزهای جهان تا سال‌های سال برندگان سال‌های قبل را بفرستند لای باقالی‌ها که سماق بمکند.
زیاد هم سخت نیست. کافی است هر روز سرکی به مطبوعات و خبرگزاری‌ها بکشید. فقط عناوین خبرها را بخوانید تا این مسأله را تأیید کنید. مسأله درست مانند این است که یک عده احمق تکیه زده‌اند بر اریکه قدرت و بر مردم حکمرانی می‌کنند. دقیقاً به همین علت است که دنیا را جنگ فرا گرفته. چشمانمان را اگر باز کنیم به راحتی می‌بینیم که هر روز چه تعداد کثیری به خاطر ندانم‌کاری‌های چند احمق کشته می‌شوند. چند کودک ناقص می‌شوند و به چند زن تجاوز می‌شود. آن‌وقت اظهارنظرهای احمقانه‌ای را خواهید دید که هر روز و هر شب از بلندگوهای تبلیغاتیشان پخش می‌شود. انگار به سیرک آمده‌اید تا دلقک‌هایی را ببینید که نمایش می‌دهند. در بروز رفتارهای مضحک با هم کل‌کل می‌کنند. همه چیز مانند یک سیرک برنامه‌ریزی شده است با این تفاوت که در یک سیرک واقعی با توپ و آتش، بازی می‌کنند و در جهان با جان مردم.
یه مدت طولانی یک سؤال کوتاه رو با خودم تکرار می‌کردم. که «آدم‌ها از جان هم چه می‌خواهند؟» و جواب کوتاه‌ترش که «جانت را می‌خواهند»! سیرکِ بازی با جان شما! به جان شما! (البته دور از جونت! اینو برای بازی سجع نوشتم. اصلاً ببخشید جون خودم!)