امروز رفتم به شرکت سرگرمی‌های سونی. همونی که بازی جدیدش یعنی سیاره کوچولوی بزرگ هفته گذشته به خاطر یکی از آهنگ‌هاش خبرساز شده بود.
جای شما خالی نشستیم و چند دست پلی استیشن ۳ با اسپنسر و مارک و یه دختره از سونی زدیم. گرافیک عالی و قدرتمند و در عین حال محیط عجیبی که بهت اجازه می‌ده تا بازی رو بسازی و با دیگران به اشتراک بذاری. در واقع یک بازی اجتماعی یا Social Game به معنای واقعی کلمه. حالا قراره جمعه برگردیم اونجا تا مصاحبه بگیریم و برنامه‌شو بسازیم.
دو شب پیش رفتم بولینگ و برای اولین بار امتحانش کردم. در نوع خودش هیجان‌انگیز بود و به نظرم رسید یکی از معدود ورزش‌هایی هست که بهم می‌سازه. بعدشم از این دستگاه‌ها هست که توی سرزمین عجایبم هست و پول می‌ندازی تا با یه گیره از توی یه آکواریوم عروسک شکار کنی. از همونا. رفتم بازی کردم و هشت-ده تایی عروسک بردم. طبیعیه که بعدش همه رو بخشیدم و خلاصه انفاق و از این صوبتا.
دیگه جونم براتون بگه که اندکی چاق شدم. در حد یه سوراخ اضافه کمربند. فکر کنم خوب‌تره این طوری. درباره خونه هم حرفش رو نزنین که اعصاب ندارم. هنوز نگرفتم اما کامینگ سون انشاءالله.
حسابی واسه خودت حال می‌کنی اونجا… 😉
ببین این چاقی اندکی که می‌گی اول در حد یه سوراخ اضافه‌ی کمربندته؛ خب؟ بعد به جایی می‌رسه که دیگه باید بی‌خیال کمربند بشی. پس تیک کیر دیر اوکی ! :دی
نیما: والله این بده آدم با کارش حال کنه؟ هر چی که هست آدم اینجا از زیر کار نمی‌تونه در بره. حالا با کارش حال کنه تشویقش هم می‌کنن. درباره کمربند و چاقی همین بس که من الانش هم ده پونزده کیلو از وزن متعادلم کم دارم. پس جا زیاده نازلی جان.
چاق شدنت هم نشونه خوبیه هم خبر مسرت‌بخشیه. انشاء الله در مورد خونه هم خبرای مسرت‌بخش بشنویم.
خب، پسرم من هم منظورم همون کارته دیگه مگه جز کار چیز دیگه‌ای هم داری که باهاش بحالی :دی 😉
خب من فکر نمی‌کردم تو ممکنه که از آقای لاغر چلچراغ لاغرتر باشی عکسات که نشون نمی‌ده. ولی آره جز منصور ضابطیان که جزء لاغرای دوسداشتنی ِ و لاغریش یه حسن ِ واسش؛ فکر نمی‌کنم هیچکی از پسرایی که فوتشون کنی، پودر می‌شن… خوششون بیاد :دی
تیک کیر دیر اوکی! یعنی چی؟