تولد مجله پریانا رو باید واقعاً تبریک گفت. از زمانی که کاپوچینو به عنوان اولین مجله الکترونیک فارسی شروع به انتشار کرد تا الان ده‌ها مجله الکترونیک دیگر منتشر شده‌اند که تا جای که من یادم مونده، فقط مجله فروغ، نسخه چاپی هم داره. این وسط من مجله‌ای آی‌تی اینترنتی سراغ نداشتم.
پریانا که با همت نوید کاشانی و دوستان دیگر آنلاین شده، نوید یک مجله اینترنتی خوب درباره فناوری اطلاعات رو می‌ده. من از صفحات معرفی پریانا هنوز متوجه نشدم که ترتیب انتشارش چیه. آیا قراره به طور هفتگی منتشر بشه یا اینکه هر وقت مطلبی به نظر نویسندگانش رسید، بذارنش توی مجله.
تقریباً یک ماه پیش با نوید چت کردم و نظرم رو درباره این مجله گفتم. الان هم فکر می‌کنم گفتن چند نکته و نظر شخصی، شاید بتونه کمک کنه.
به نظر من پریانا بهتره ترتیب انتشار داشته باشه. یعنی مثلا هر هفته یک‌بار منتشر بشه. این‌طوری می‌شه برای هر شماره موضوعی در نظر گرفت یا اینکه برنامه‌ریزی کرد. در این حالت نویسنده‌ها هم کار رو جدی‌تر می‌گیرن و می‌تونن برای روز انتشار برنامه‌ریزی کنن. جز بخش لینکدونی که می‌تونه همیشه در حال به‌روزرسانی باشه، نوشته‌ها و مقالات بهتره هفتگی منتشر بشن. البته این تجربه شخصی منه، همین.
نکته دیگه اینه که مجله اینترنتی نباید صرفاً کار دل باشه. باید به فکر درآمدزایی از اون بود. یعنی این مجله نه‌تنها باید خرج خودش رو در بیاره، بلکه باید درآمدزایی هم بکنه. با این شرایط، می‌شه به اعضای ثابت تحریریه و آزادنویس‌ها یا به اصطلاح نویسندگان فری‌لنس هم حق‌التحریر پرداخت کرد. اون‌وقت در پذیرش مطالب هم می‌شه دقت بیشتری به خرج داد و حتی سختگیری کرد. مطمئن باشید این به جدی شدن مجله و جدی گرفته شدنش هم کمک می‌کنه.
یک تجربه شخصی دیگه اینه که، در یک متن تخصصی بهتره هر چه کمتر از کلمات انگلیسی در متن استفاده بشه. منظورم نوشتن با خط انگلیسیه. بیننده با دیدن یک متن پر از کلمات انگلیسی ذاتاً فراری می‌شه. بهتره توی متن‌ها بنویسین «اینترنت اکسپلورر» تا این که بنویسین Internet Explorer. مشکل ناشی از نوشتن کلمات انگلیسی با رسم‌الخط فارسی و هم عمدتاً می‌شه با لینک کردنش به یک منبع انگلیسی مثل سایت ویکی‌پدیا حل کرد.
استفاده از ویدئو و گرافیک در مجله، هر چه بیشتر به غنای مجله کمک می‌کنه. شما مجله آنلاین دارین، پس باید از امکانات آنلاین بودن کمال استفاده رو ببرین. ویدئو، اسلایدشو، پادکست، ودکست و چیزهایی از این قبیل می‌تونه شما رو در رقابت با یک مجله کاغذی برنده کنه.
ساده‌نویسی مطالب پیچیده علمی یه هنره. پیچیده‌نویسی نماینده سواد نویسنده نیست. ساده توضیح بدین تا همیشه خواننده‌ها مطالبتون رو مثل یه قصه بخونن و حریص باشن برای دنبال کردنش.
از یک شیوه نگارشی استفاده کنین. این طور نباشه که یه مطلبتون نیم‌فاصله رو رعایت کنه و اون یکی نکنه. برای این‌کار قبل از انتشار نهایی، یک نفر باید همه نوشته‌ها رو اصلاح کنه. دستورالعملی که توی سایت خوابگرد هست، شاید یکی از بهترین راهنمایی‌ها باشه.
مطالب، خوشبختانه سطح‌بندی شدن، بالای هر مطلب سطح اون مطلب (مثلاً برای مخاطب سطح متوسط) رو می‌بینیم. من هنوز نمی‌دونم که این سطح‌بندی بر اساس چه قاعده‌ای هست اما ای کاش این قاعده رو مشخص کنین و امکان این رو داشته باشین که مثلاً با کلیک روی سطح متوسط، همه مطالب متوسط فهرست بشن. این‌طوری انگار مجله سه تا سطح مبتدی، متوسط و پیشرفته داره. هر کسی هم می‌تونه سراغ سطح خودش بره.
یه سؤال هم دارم. اگه قراره که پریانا در زبان پهلوی به معنای بزرگی باشه، چرا توی لوگو از تصویر یه پر استفاده کردین؟ یاد تشک خوشخواب می‌افته آدم.
بسه دیگه… قرار نبود کتاب بنویسم. یه نوشته آنلاین وقتی خوندنی از آب درمیاد که کوتاه باشه.
سلام، امیدوارم خوب باشی، برام جالبه که بعد از این همه سال تجربه به آینده انتشار مجله اینترنتی آی تی خوش‌بینی! من که بعد از انتشار چندین مجله اینترنتی از جمله fasleno.com که پنجاه شماره منتشر شده امید چندانی ندارم.
واقعاٌ نیازمند دونستن تجربیات افرادی مثل شما هستم! درسته که این نظرات رو برای یک مجل‌ی الکترونیکی مشخص نوشتید، ولی به صورت کلی برای امثال من که می‌خوان ایده‌های خودشون رو تو دنیای وب به اجرا بذارن واقعاٌ آموزنده‌س!
خواندن تجزیه و تحلیل وبلاگ‌ها و مجلات از زبان یک «ایرانی» خیلی ارزشمنده!
به مجله و اینجور چیزا کار ندارم
اصلا نمی‌دونم چی دارم می‌نویسم
فقط اینو بگم نیما که سید محمد خاتمی عزیز آمد…
“یک تجربه شخصی دیگه اینه که، در یک متن تخصصی بهتره هر چه کمتر از کلمات انگلیسی در متن استفاده بشه. منظورم نوشتن با خط انگلیسیه. بیننده با دیدن یک متن پر از کلمات انگلیسی ذاتاً فراری می‌شه. بهتره توی متن‌ها بنویسین «اینترنت اکسپلورر» تا این که بنویسین Internet Explorer. مشکل ناشی از نوشتن کلمات انگلیسی با رسم‌الخط فارسی و هم عمدتاً می‌شه با لینک کردنش به یک منبع انگلیسی مثل سایت ویکی‌پدیا حل کرد.”
من کاملا با این نظر مخالفم!
چون کلمه‌ی انگلیسی اگر با حروف فارسی نوشته شود، سخت خوانده می‌شود. اینترنت اکسپلورر را زیاد دیده‌ایم اما «اسماگ ماگ، لایومش، دونورز چوز» چطور؟ بهتر نیست من به جای ور رفتن با کلمه دونور چوز و بجای کلیک روی لینک، خیلی راحت donors choose بخوانم؟ با توجه به اینکه کسانی که از اینترنت استفاده می‌کنند، دارای حداقل دانش انگلیسی هستند، کلمات انگلیسی نباید آزارنده باشند. من به شخصه وقتی متنی را که در آن کلمات زیادی به شکل فینگلیش (برعکسش!) نوشته شده، از خواندن ادامه آن منصرف می‌شوم.
نیما: این تجربه شخصی من بود. فقط همین. ضمن این که منظور من نوشتن متن برای سطوح مبتدیه. کسایی رو که می‌خواین با اینترنت بیشتر آشنا کنید. ممنون از نظرت 🙂