نقشه

آقا جان حالا که هیچ‌کس توی ایران ماهواره نداره و گوش شیطان کر، همه در حال تماشای تلویزیون‌های داخلی هستن و این همه بشقاب‌های ماهواره‌ای روی پشت‌بوم‌ها فقط برای درست کردن جغوربغور استفاده می‌شه، بد ندیدم برای تنویر افکار عمومی و ازدیاد علم و دانش دوستان و رفقا یه سایتی رو معرفی کنم که می‌تونه به هر کسی که در هر کجای دنیا به جغوربغور علاقمنده، بگه بشقاب رو چطوری طرف یه ماهواره بذارن تا غذاشون خوشمزه‌تر بشه (برای کسایی که این مطلب رو از طریق مترجم گوگل می‌خونن به خاطر ناتوانی گوگل در ترجمه واژه پارسی جغوربغور متأسفم).
بنابراین بر شما واجب است تا سایت ماهواره‌یاب یا Sattelite Finder را ببینید و حتی بخورید و بیاشامید اما اسراف نکنید.
طرز کار با این سایت بسیار ساده‌ست. باید در کادر اول شهرتون رو وارد کنین و در کادر دوم اسم ماهواره رو. جهت مورد نظر روی نقشه و تنظیمات دیگه نمایش داده می‌شه. یعنی باید سر دیش رو بگیرین اون سمتی. این سایت یه اپلیکیشن هم برای آیفون درست کرده که از طریق اون می‌شه جای همه ماهواره‌ها رو توی آسمون پیدا کرد. طرز کارش رو می تونین توی این ویدئو ببینین.

مدت‌ها بود که توی گوگل مپ نچرخیده بودم. البته تهران رو حسابی بالا و پایین کرده بودم اما وقتی می‌رسیدم به بخش‌های دیگه کشور از جمله شمال ایران و لاهیجان عزیز، بی‌خیال تماشا می‌شدم. در واقع تصاویر این‌قدر دور بودند که یک شکل کلی از شهر رو فقط می‌شد دید. امروز که داشتم سایت ماهواره‌یاب رو آزمایش می‌کردم که متوجه شدم نقشه گوگل به‌روز شده و تصاویر درشت‌تر. کلی ذوق فرمودیم مخصوصاً که ابرهای بالای شهر رو هم دیدیم و مزارع برنج و چای رو.

از آخرین روز قدسی که دیروز باشه، با وجود ایجاد اختلال تعمدی در اینترنت، کلی عکس و فیلم روی وب منتشر شد. اما یکی از بهترین و جالب‌ترین کارهایی که دیدم، این نقشه هست که روی گوگل‌مپ پیاده شده و عکس‌ها و ویدئوها رو بر اساس مکانی که ضبط شدن،‌ روی نقشه نشانه‌گذاری کردن.
علاوه بر مفید بودن و کاربردی بودن این طور نقشه‌ها، این کار یک جور وقایع‌نگاری و تاریخ‌نگاری ارزشمنده که با گذشت زمان ارزش بیشتری پیدا می‌کنه.
این نقشه جا داره که بیشتر کامل بشه و شهرهای دیگه ایران و دنیا بهش اضافه بشه. فکر می‌کنم همه اینها نشون‌دهنده این هست که سبزها دارن حداکثر استفاده رو از فناوری‌های رایگان می‌کنن.

چند وقته می‌خوام درباره سیستم متروی لندن بنویسم و وقت نمی‌شه. متروی لندن یا اون‌طور که این‌جایی‌ها بهش می‌گن آندرگراند، یکی از قدیمی‌ترین سیستم‌های حمل و نقل زیرزمینی در دنیاست و نزدیک به یک قرن و نیم قدمت داره. خط‌های متروی اینجا اون‌قدر زیاده که تقریباً می‌شه گفت به هر نقطه شهر دسترسی داریم. هر خط اسمی داره و توی نقشه با رنگ خاصی مشخص می‌شه. بعضی از این خطوط اهمیت استراتژیک دارن و منظم بودنشون خیلی مهمه. مثل خطی که از مرکز شهر می‌گذره و به همین علت به سنترال لاین معروفه و خطی که به سمت فرودگاه می‌ره. در واقع وقتی متروی اینجا رو با متروی تهران (نقشه) مقایسه می‌کنم، در اولین نگاه به نتیجه می‌رسم که اگه متروی تهران با این گستردگی در سطح شهر ساخته می‌شد، تهرونی‌ها هم مثل لندنی‌ها کمتر رغبت می‌کردن که ماشین خودشون رو ببرن بیرون. بعضی از ایستگاه‌های اینجا تقریباً هر یک دقیقه یک بار ترن دارن و البته بعضی‌هاشون که اهمیت کمتری دارن هر یک ربع یک بار یا بیشتر. اما بپردازیم به حواشی و چیزهای جالب‌تر.
– توی ایستگاه‌های پررفت‌وآمد قسمت‌هایی به شکل نیم‌دایره مشخص شده که توش نوازنده‌ای ساز خودش رو می‌زنه یا آواز خودش رو می‌خونه. (عکس)
– محاله توی ایستگاه‌های متروی اینجا بتونی سطل زباله پیدا کنی. از قرار معلوم بعد از بمب‌گذاری‌هایی که توی متروی اینجا شد، آشغالدونی‌ها رو برداشتن که کسی توشون چیزهای خطرناک نذاره.
– آگهی‌ها تبلیغاتی از در و دیوار ایستگاه‌ها بالا می‌رن. دیوار کنار پله‌برقی‌ها که تا قبل از این پر بود از آگهی‌های که تو کادر‌های مخصوص هستند، کم‌کم جای خودشون رو با نمایشگرهای دیجیتالی عوض می‌کنن که آگهی‌ها متحرک توشونه و وقتی روی پله در حال حرکتی و نمایشگرهای مختلف از جلوت حرکت می‌کنن، معمولاً هر نمایشگر داره ادامه داستان نمایشگر قبلی رو پخش می‌کنه که از داستان تبلیغاتی جا نمونی.
– خیلی از این آگهی‌ها بهترین مکان برای پیدا کردن برنامه نمایشگاه‌ها، گالری‌ها، سینماها و تئاترها هستن و خیلی‌های دیگه‌شون یه جورهایی اثر هنری شمرده می‌شن.
– دو سه تا روزنامه رایگان توی مترو، یا جلوی ورودی مترو توزیع می‌شن که مهم‌ترینشون مترو، لایت و دِ لاندن پیپر هست.
– بیشتر مردم توی مترو در حال خوندن و مطالعه هستن. یه تعدادی از همین روزنامه‌های رایگان می‌خونن و بقیه‌شون هم یه کتاب دستشونه.
– ورود سگ، گربه، چمدون و دوچرخه‌های تاشو به متروی لندن ممنوع نیست. از این چیزها توی هر واگنی ممکنه ببینین.
– نقشه متروی لندن رو با نقشه متروی تهران مقایسه کنین. این نقشه از بس خط تو خطه که بعضی‌ها از توش کلی عکس حیوون و جک و جونور پیدا کردن.
– یکی از اماکن پرطرفدار برای خودکشی توی لندن، همین متروی لندنه. واسه همین هم این خودکشی‌ها کلی خبرساز می‌شن چون برای حمل‌ونقل ملت اختلال به وجود میاد.
– متروی لندن ایستگاه‌های متروک هم داره و البته ارواح مشهوری که ساکن این ایستگاه‌ها و ایستگاه‌های فعال هستن. خودتون بخونین.

گوگل عزیز یک صفحه ویژه برای ۲۳ روز مسابقات فوتبال جام ملت‌های اروپا درست کرده و امکاناتی هم در آن گذاشته که به صورت سمعی بصری اطلاعات کسب کنیم. خوشم می‌آید این گوگل توی هر سوراخی سرک می‌کشد و البته جاهای خوب خوب هم می‌رود.
شما در این صفحه چند تایی گجت هم پیدا می‌کنید. گجت بازی‌ها و گجت اطلاعات، دو گجتی هستند که می‌توانید آنها را به صفحه شخصی گوگلتان اضافه کنید و رسماً حالش را ببرید.
یک بخش خوشگل ماجرا نقشه هواداران است. روی این نقشه کشورهای شرکت کننده، استادیوم‌ها همراه با اطلاعات بازی و نتایج نهایی به اضافه تصاویر مرتبط گنجانده شده که به نظرم تمام اطلاعات به درد بخور را در یک صفحه می‌توانید ببینید حتی بارها و کلاب‌های دور برتان. از بخش مخصوص هواداران در یوتیوب هم غافل نشوید که غفلت موجب پشیمانی است بدجور!

ادامه

نقشه گوگل امروز یک امکان جدید رو اضافه کرد و اون هم قابلیت مشاهده وضعیت ترافیک به صورت آنلاین هست. همون طوری که می‌بینید یک دکمه جدید با عنوان Traffic به Google Maps اضافه شده که بعد از فشار دادنش روی شهرهایی که وضع ترافیکی‌شون به گوگل‌مپز اضافه شده، چراغ‌قرمزهایی رو روی نقشه می‌بینید که با درشت‌نمایی روی اون چراغ‌ها و در اندازه‌های نزدیک‌تر نقشه، مسیرهای رفت و آمد اتوموبیل با رنگ‌های سبز و زرد و قرمز و در درشت‌نمایی‌های بیشتر مسیرها با فلش‌های جهت‌دار نمایش دادن می‌شن. در هر صورت چیزی که مسلمه اینه که این فناوری حالا حالاها به درد شهروندان بسیاری از کشورها نمی‌خوره و مسلم‌تر از اون اینه که تا سال‌ها بخش ایران از نقشه گوگل کچل باقی می‌مونه چه برسه به این که ترافیکش روی این نقشه مشخص بشه.
نقشه‌ها یکی از بخش‌هایی هستن که شرکت‌هایی مثل گوگل، مایکروسافت و یاهو شدیداً درباره‌ش با هم رقابت می‌کنن. فرضاً در جست‌وجوی گوگل در صورتی که شما کلمات سینما و فیلم رو وارد کنید، سرویسی از گوگل رو بالای نتایج جست‌وجو می‌بینید که از شما درخواست می‌کنه اسم شهری رو در آمریکا وارد کنید و بعد از اون برنامه سینماهای اون شهر رو بهتون می‌گه یا اگه کد پستی خودتون رو در آمریکا وارد کنید، برنامه نزدیک‌ترین سینماها به شما رو نشون می‌ده و در دنبال ماجرا می‌تونید اون رو به راحتی روی نقشه گوگل پیدا کنید و با این امکان جدید وضع ترافیک رو بررسی کنید و سینمای مورد نظر رو انتخاب کنید. [+]
همین مسأله درباره هتل‌ها، رستوران‌ها و مراکز خدمات عمومی هم صدق می‌کنه و همه این‌ها می‌تونه منبع درآمد بزرگی برای گوگل باشه که با جذب آگهی‌های تبلیغاتی از شرکت‌ها و مراکز دیگه پول خوبی رو به جیب مبارکش سرازیر کنه.
برای مشاهده روی نقشه گوگل این جا کلیک کنید. این هم نسخه موبایلی‌اش.

ادامه