والله من نمیدونم این بلبشوی جدیدی که راه افتاده یعنی چی. رفتم تو وبلاگ عمومی دیدم که یه چیزای گنگ و مبهمی نوشته شده. برای درک بیشتر یه سر زدم به نت پد ایرانی اما باز چیزی دستگیرم نشد. باز هم ماجرایی در وبلاگ عمومی شروع شد و توابع این ماجرا بیشتر طول خواهد کشید وبیشتر و بیشتر ما رو به انحراف خواهد روند.
اما من به هیچ یک از این کارها کاری ندارم. من این جا یک بار و برای همیشه نظرم رو میگم و اصلاً هم مایل نیستم که بیشتر موضوع رو کش بدم.
من آدم صلح طلبی هستم. آدمی نیستم که کسی حرف خودش رو بخواد به زور بهم تحمیل کنه پس زیر حرف زور نمیرم. اما حق خودم رو هم میگیرم اما نه به زور. برای تموم کسایی که دوست دارن بیشتر منو بشناسن باید بگم که اگه بخوام خودم رو دستهبندی کنم. در دسته افراد اصلاحطلب قرار میگیرم. مثه خیلی از ایرونیهای دیگه. از نظر سیاسی هم عقایدی دارم که خاص من نیست و عده زیادی هم با من موافقن. مثه هر کس دیگهای از وضعیت موجود انتقاد میکنم و مایل هستم که اصلاح بشه. نه تا حالا به ریش کسی گیر دادم که چرا ریش گذاشته نه به این که چرا ریشش رو زده. بالاترین تحرک من ایجاد یک وبلاگ به نام عصیان و یکی به نام نورهود و مشارکت در نقل اخبار در وبلاگ عمومی بوده اون هم به دور از هر گونه تعصبی.
اونایی که نوشتههای منو میخونن باید کاملاً روحیه منو شناخته باشن. آدمی هستم که بیشتر میخندم و کمتر گریه میکنم. گاهی عصبانی میشم و بیشتر سعی میکنم که طنز یا شعر یا داستان کوتاه بنویسم (بازم مثه خیلیهای دیگه) به هر حال من اصلاً دوست ندارم درگیر پاکسازی اون هم از نوع عقیدتی باشم چه در وبلاگستان چه در جامعه. به نظر من همه آزادند عقاید خودشون رو داشته باشن به شرطی که به دیگران آزاری نرسونن. هیچ هدفی رو هم غیر از این در وبلاگم دنبال نکردم و نمیکنم. لازم دیدم این توضیحات رو بنویسم تا هر گونه شبههای بر طرف بشه.
تمام
پ.ن: در ضمن به هیچگونه ایمیلی که در این زمینه باشه چه در جهت موافق و چه در جهت مخالف نوشتههای بالا جوابی نمیدم. البته این به معنی اون نیست که میلی نزنید فقط من جواب نمیدم.
بدون دیدگاه! نخستین کسی باشید که دیدگاهی مینویسد.