کمکم دارد از این فیس بوک خوشم میآید. هر چند این سایت را در داخل ایران فیلتر کردهاند، اما به نظرم جدیترین شبکه اجتماعی است که تا حالا دیدهام. به طور واضحی یک سر و گردن بالاتر است از اورکات و امثالش. دلیلش هم این است که همه آنرا جدی گرفتهاند. وقتی بیشتر کاربران یک سایت آنرا جدی بگیرند، نتیجهاش این میشود که کلی آدم حسابی با هویتهای واقعی در آن عضو میشوند و آنوقت آن سایت کاربردی واقعی پیدا میکند. به شخصه از فیسبوک استفاده زیادی کردهام. دوستانی را که از طریق این سایت پیدا کردهام، ارتباطاتهای مفیدتری برایم داشتهاند و گاهی از طریق آنها توانستهام کارهای بهتری انجام دهم یا راهنماییهای مفیدتری بگیرم. واقعاً به جز فیسبوک از چه طریقی میتوان با یک استاد تاریخ دانشگاه استرالیا که همسن پدرم است دوست شد یا مثلاً در نگارش یک کتاب درباره ایران به یک دوست نویسنده انگلیسی زبان دیگر کمک کرد؟ امروز داشتم با خواهرم صحبت میکردم که این شبکههای اجتماعی و در کل اینترنت چقدر زندگیام را عوض کرده است. اینترنت ابزاری بود که به واسطهاش توانستم از یک فرد بیرابطه تبدیل بشوم به فردی با هزاران دوست در سراسر دنیا. وبلاگ به من این امکان را داد تا از یک فرد معمولی تبدیل بشوم به یک خبرنگار و هنوز هم که هنوز هست معجزات بسیاری در آستین خود دارد که برایم رو نکرده. این تأثیر چنان بوده که شاید بشود اتفاقات روزمره زندگیام را بر اساس آن تفسیر کنم و بنویسم. شاید روزی همین کار را بکنم. کتابی بنویسم که محتوایش شرحی باشد بر تأثیر یک شهروند این دنیای مجازی. به شما توصیه میکنم اینترنت را جدیتر بگیرید. مطمئن باشید که در صورت استفاده درست، نتیجهاش بسیار بزرگتر از تلاشی است که انجام دادهاید.
من تو رو باور دارم! جدی میگم با خودم فکر میکنم یه آدم مثله… همه چی میدونه تحلیل و تفسیر… واقعا خری! البته خودتون میدونید که خر مخفف کله خردمند منظورم هست! شما همونی نبودی سرگردون مینوشتی؟!
نیما: از لطف ویژهات ممنونم. چرا من همون نیمای سرگردونم!
خیلی مخلصیم آقا. اومدم حتما هم رو ببینیم…
من که اصلاٌ به کل اگه اینترنت نبود، یه چیز دیگه بودم، که شاید زیاد دوست نداشتم باشم!
سلام! راستش من هم درباره پیشرفت وب و متناسب با آن پیشرفتش پستی نوشتم که اینجاست:
http://noonmim.wordpress.com/2008/05/26/pishrafte-web/
خوشحال میشم نظر شما رو هم بدونم