رقابت‌های ساخت هواپیماهای بدون سرنشین در ایران

نویسنده میهمان (مترجم): پویا آفاقی

خیلی وقت‌ها در ایران مسابقات مختلفی برگزار می‌شود که به علت کمبود اطلاع رسانی، بسیاری از علاقمندان از آن غافل می‌شوند. نمونه‌اش همین مسابقات ساخت پرنده هدایت پذیر از دور (پهپاد) یا همان هواپیماهای بدون سرنشین Unmanned Aerial Vehicle یا UAV است.

شروع این رقابت‌ها برمی‌گردد به سال ۱۳۸۵ که دانشگاه شریف اولین بار آن را در زمینه طراحی و عملکرد UAV در اندازه‌های کوچک و متوسط پایه‌گذاری کرد. این رقابت‌ها شامل سه سطح طرح‌های مفهومی، ساخت نمونه‌های بدون قابلیت پرواز و با قابلیت پرواز بود. در مرحله اول از میان ۶۵ تیم شرکت‌کننده ۲۰ تیم موفق شدند تا به مرحله نهایی برسند و گرچه این دوره برنده‌ای در پی نداشت اما دو تیم از دانشگاه صنعتی اصفهان و دانشگاه آزاد واحد علوم و تحقیقات تهران به طور مشترک مقام دوم را کسب کردند.
بعد از اینکه سری اول مسابقات با استقبال مواجه شد، تصمیم گرفته شد تا برای سال‌های بعد آن را توسعه دهند و در رده‌های مختلف و با قوانین جدید برگزار کنند. این رده‌ها عبارت‌اند از:

۱) آینده‌پروازان (ویژه دانش‌آموزان دبیرستان)
دانش‌آموزان باید بکوشند تا با الهام از طبیعت، مشکلات و نیازهای فنی، پروژه خود را حل کنند. به عنوان مثال با مطاله الگوی پروازی پرندگانی که قادرند با سرعت بسیار آهسته پرواز کنند. به این شیوه کاری «بیونیک» گفته می‌شود و بهترین تحقیقات و مقاله‌ها برنده خواهد شد.

۲) هماسازان (ویژه دانشجویان)

که توسط چند سازمان نظامی و غیرنظامی حمایت می‌شود و شامل سه سطح طرح‌های مفهومی، ساخت نمونه‌های بدون قابلیت پرواز و با قابلیت پرواز است. اولین مرحله رقابت‌ها از سال ۱۳۸۹ شروع و تا پنجمین دوره در سال ۱۳۹۳ ادامه می‌یابد. در هر مرحله شرکت‌کنندگان باید بتوانند موارد مختلف مربوط به آن مرحله را انجام دهند. شرایط مسابقه در هر مرحله سخت‌تر می‌شود. برای نمونه در مرحله اول پهپادها باید مجهز به دوربین باشند تا بتوانند حداقل ۴۰ دقیقه در یک فضای ۱۰ کیلومترمربعی گشت بزنند و نشانه‌هایی به اندازه ۳ متر مربع را که روی زمین کار گذاشته شده را پیدا کنند و حرف انگلیسی حک‌شده روی آن را تشخیص دهند. ملاک تعیین برنده بر اساس یافتن این نشانه‌ها و گزارش مکان آنها است.

۳) دیو سپید (ویژه حرفه‌ای‌ها)
دیو سپید در حقیقت اشاره به قله دماوند دارد که مسابقات در آنجا برگزار می‌شود. این رده در حقیقت یک رده حرفه‌ای سَبک‌آزاد است که در آن شرکت کنندگان باید پهپادهای خود را از یک مکان مشخص به پرواز درآورده، به سمت قله رفته و تا ارتفاع ۴۵۰۰ متری از سطح دریا (حدود ۱۱۰۰ متر پایین‌تر از نوک قله) اوج بگیرند، سپس یک دور کامل دور قله بزنند و در کوتاه‌ترین زمان به پایگاه برگردند. این رده نیز توسط چند سازمان نظامی و غیر نظامی به منظور کشف استعدادها حمایت می‌شود.

و حالا می‌توانید یک ویدیو از دوربین یکی از این هواپیماها را مشاهده کنید:

پی‌نوشت: این نوشته از متن اصلی که به زبان انگلیسی است، ترجمه شده. اگر ایرادی در آن می‌بینید یا تصور می‌کنید نیاز به نکات تکمیلی دارد، لطفاً در بخش نظرات این صفحه آن را بیفزایید.