شاید تصور کنید کسی که یک روزنامه کاغذی را در دست می‌گیرد، دیگر نیازی ندارد که به وب‌سایت آن روزنامه سری بزند در حالی که این تصور شاید درست نباشد.
افزایش شمارگان یک روزنامه اتفاق دلچسبی برای گردانندگانش است اما به همان نسبت هم هزینه‌های چاپ و پخش را بالا می‌برد در حالی که افزایش بازدید از نسخه آنلاین یک روزنامه حداکثر هزینه پهنای باند و سروری قوی‌تر را بر دوش گردانندگانش تحمیل خواهد کرد.
در عین حال نسخه آنلاین یک روزنامه امکانات و قدرت مانور بیشتری به مدیرانش می‌دهد. امکان پیوند به سایت‌های دیگر یا نوشته‌ها و مقالات پیشین روزنامه برای اخبار تکمیلی و پیشینه خبری و تصاویر بیشتر و احیاناً ویدئو، تنها گوشه‌ای از این توانایی‌ها و کاربردهای اضافه است.
به این طریق هر خبر پس از گذشت تاریخ مصرفش ارزش افزوده‌ای به جهت بایگانی شدن و در دسترس قرار گرفتنش برای همیشه خواهد داشت. صفحاتی که دقیقاً به همین علت پتانسیل انتشار آگهی‌ها و درآمدزایی تا ابد را با خود به همراه خواهند داشت.
در حالی که تنها ارزش افزوده روزنامه‌های چاپی شاید بازیافت آن یا استفاده به عنوان سفره در خانه‌های دانشجویی یا دستمالی برای پاک کردن بهتر شیشه‌های پنجره باشد!
شاید به همین علت است که روزنامه‌های چاپی در کشورهای توسعه یافته سعی می‌کنند تا هر چه بیشتر خوانندگان خود را به سوی وب‌سایت یا شبکه‌های اجتماعی خود هدایت کنند.
بگذارید نگاهی به روزنامه متروی لندن بیاندازیم. این روزنامه در طول روزهای کاری هفته در ایستگاه‌های مترو و به رایگان پخش می‌شود و یکی از پرخواننده‌ترین روزنامه‌های بریتانیا است.
در صفحات و ستون‌های مختلف این روزنامه می‌توانید همواره نشانه‌ها و آیکون‌هایی را ببینید که به یک نشانی اینترنتی اشاره می‌کنند که می‌تواند یک شناسه توییتر، یک نشانی که به ادامه خبر روی سایت یا ویدئوی یا آلبوم عکسی اشاره می‌کند که شرح کامل‌تری از آن نوشته می‌دهد. استفاده از QR Code را هم به این مجموعه اضافه کنید و البته روش‌های جانبی دیگر از قبیل تعیین جوایز برای خوانندگانی که به اپلیکیشن روزنامه مراجعه می‌کنند.
همه این راه‌های ارتباطی به نظر می‌رسد که در راستای سرازیر کردن خوانندگان به وب‌سایت‌ها و تعامل بیشتر با مخاطبان است چرا که خواننده یک روزنامه کاغذی معمولاً نامشخص است اما خواننده آنلاین همواره از خود ردی به جا می‌گذارد. اطلاعات او چه در قالب مشترک آنلاین و چه به صورت اطلاعات ذخیره شده در کوکی‌ها قابل پیگیری است. این اطلاعات به رسانه کمک می‌کند تا بتواند خروجی و تولیدات خود را دقیق‌تر عرضه کند. چرا که از محبوبیت صفحات و میزان بازدید از آن و بسیاری اطلاعات دیگر بهره خواهد برد.
به نظر میاد که بخش عظیمی از پولی که از تبلیغ و غیره با خبرهای آنلاین بدست میاد به غول‌هایی مثل گوگل و یاهو برسه. اما با اقدامات تاثیرگزار وب‌سایت‌های خبری آنلاین بزرگی مثل هافینگتون پست و همینطور دیلی میل و در کنار نسخه آنلاین بزرگانی مثل گاردین، فوربز و وال استریت جورنال داره از چنگ یه عده خاص خارج می‌شه.
مثلن تازگی خوندم که در حال حاضر گاردینِ آنلاین رو بیشتر می‌خونن تا اینکه روزنامه‌ش رو بخرن، که در عمل ۱۱۵ درصد به خواننده‌هاش اضافه شدن. یا به خواننده‌های دیلی تلگراف ۹۷ درصد اضافه شده با اضافه کردنِ وب‌سایت.
شاید بشه گفت در حقیقت اینا علاوه بر اینکه سعی دارن فوایدی که مطرح کردی رو به دست بیارن، قصد دارن اون درصد نسبتا کمی که اصلا روزنامه کاغذی نمی‌خونن رو جذب کنن
اون درصدایی که گفتم مربوط به خواننده‌های ماهیانه هستن البته