اینترنت

شاید شما هم این خبر رو خوانده باشین که «حجم آگهی‌های اینترنتی از تلویزیون جلو زد». اگه نخوندین خلاصه‌ش رو اول بخونین:

در نیمه اول سال ۲۰۰۹ در بریتانیا، پولی که صرف تبلیغ کالا در [محیط] آنلاین شد، بیشتر از پولی بوده که برای تبلیغات تلویزیونی هزینه شده است. گفته می‌شود این اولین بار است که در یکی از اقتصادهای مهم جهان پخش آگهی کالا در اینترنت از تلویزیون، به عنوان قدرتمندترین ابزار فروش کالا، پیشی گرفته است. بنا به اظهار «دفتر تبلیغات اینترنتی بریتانیا»، در شش ماهه اول سال جاری میلادی نزدیک به یک چهارم پولی که در بریتانیا صرف تبلیغات فروش کالا شده در حوزه آنلاین بوده است.

نکته‌ای که باید بهش توجه کرد، تفاوت آگهی‌های آنلاین با آگهی‌های تلویزیونیه. آگهی‌های آنلاین چند ویژگی دارن که به اونها برتری می‌ده. در درجه اول کلیک کردن روی آگهی آنلاین هدفمنده. یعنی این بیننده هست که به سمت دیدن آگهی می‌ره و این کار رو با اراده انجام می‌ده. نکته مهم‌تر تعاملی بودن آگهی‌های آنلاینه. توی آگهی تلویزیونی تو فقط بیننده هستی و نمی‌تونی تأثیری روی آگهی داشته باشی. اما در آگهی آنلاین تو می‌تونی با کلیک کردن و نوشتن و حرکت در محیط آگهی، با اون آگهی تعامل داشته باشی، روش تأثیر بذاری و مفهوم تبلیغات اینتراکتیو رو به روایت جدید کاملاً پیاده کنی.
در این راستا (یعنی در همین راستایی که بحثش رفت)، داریم می‌بینیم که تبلیغات آنلاین، روش‌ها و راه‌های جدیدی و تازه‌ای رو برای جلب توجه مخاطبان پیدا می‌کنن. نمونه‌ش پروژه جی‌تی‌آی هست. یک بازی آنلاین اتوموبیل‌رانی که در واقع تبلیغی هست برای خودروی فولکس‌واگن.

فعلاً مجبورم که روزمره بنویسم. با این وضع اینترنت چندان نمی‌شه به نوشتن چیزهای دیگه دل خوش کرد. امروز شنبه هست و امروز و فردا رو تعطیلم. فعلاً برنامه‌م اینه که برم بیرون برای عکاسی. هوا آفتابیه و با اوضاع آب و هوای اینجا این یعنی اگه نری بیرون معلوم نیست کی دوباره هوا دلش آفتاب بخواد.
ماشالله سر کلاس با چنان لهجه‌های انگلیسی روبه‌رو می‌شم که به عمرم نشنیدم. به طرفهالعینی مخ آدم می‌گوزه. شش ساعت در روز رو احساس می‌کنی که داری به یک نوار یا یک رادیوی انگلیسی گوش می‌کنی که گوینده بلد نیست ته جمله‌هاش نقطه بذاره. سرعت حرف زدن در حد بنز و سرعت سی‌پی‌یوی مغز درب و داغون من در بهترین حالت در حد زانتیاست. بعد از یک هفته دارم کد زبان اینها رو می‌شکنم. تازه متوجه شدم که کانت تنها یک فیلسوف نبوده بلکه همون Can’t خودمونه. یا اونی که من فکر می‌کردم after هست، چیزی نیست به جز often که ما بهش می‌گفتیم آفن اینا می‌گن آفتن.
خلاصه اگه کم‌کم جلد دوم راز داوینچی رو نوشتم تعجب نکنین.
اینجا سیگار گرونه و البته من سیگار چندانی نمی‌کشم اما یه جاهایی رو بهم معرفی کردن که گویا صاحبش ایرونیه و سیگار قاچاق با برچسب دخانیات ایران هم داره. وقتی به طرف می‌گی سیگار داری؟ می‌گه حلالش رو می‌خوای؟ حلال هم شده اسم رمز سیگار ایرونی!

تا به حال فکر کرده‌اید که ما کجای دنیا ایستاده‌ایم؟ منظورم از لحاظ جغرافیایی و اقتصادی و ورزشی نیست. می‌خواهم بپرسم که می‌دانید رتبه ایران در فناوری اطلاعات چیست؟ طبق آخرین رتبه‌بندی کشورهای جهان در سال ۲۰۰۷، ایران در رده شصت و چهارم قرار دارد. در واقع در پایین‌ترین جایگاه.
در این جدول ایالات متحده آمریکا رتبه نخست و پس از آن به ترتیب کشورهای ژاپن، کره جنوبی و انگلستان قرار دارند. شیوه کسب امتیاز آن گونه که مؤسسه اکونومیست اعلام کرده، بر مبنای ساختار زیربنایی کشورها، محیط تجارت الکترونیک، گنجایش نیروی انسانی، چارچوب قانونی، حمایت از بخش خصوصی، تحقیق و توسعه فناوری اطلاعات بوده است.
موقعیت ایران در حوزه خاورمیانه و آفریقا هم بهتر از آخر نیست. در این فهرست اسرائیل رتبه نخست را از آن خود کرده و کشورهایی مانند الجزایر و نیجریه امتیازی بالاتر از ایران دارند. سایت اطلاع‌رسانی سی‌نت اعلام کرده که بریتانیا در مقایسه با فهرست قبلی، بیشترین جهش را داشته و جایگاه خود را به چهارم ارتقا داده است.
با وجود تمام رشدی که اینترنت در این سال‌ها در کشورمان داشته و افزایش ضریب نفوذ آن در جامعه، آمار نشانگر این است که ما از رشد کافی در این زمینه برخوردار نبوده‌ایم و دنیا با سرعتی بسیار بیشتر از ما به پیش می‌رود. به نظر می‌آید پارامترهای منفی‌ای چون کاهش سرعت کاربران خانگی و تعیین سقف سرعت تا حداکثر ۱۲۸K در سقوط این رتبه بی‌تأثیر نبوده است. همچنین شکاف دیجیتالی میان ایران و کشورهای دیگر در زمینه تجارت الکترونیک روز به روز عمیق‌تر می‌شود. عاملی که ضریب منفی مؤثری در تعیین رتبه‌هاست.

هفته‌نامه چلچراغ، نیما اکبرپور‌*- سعید ابوطالب یکی از نمایندگان مجلس شورای اسلامی است. نماینده‌ای که قبل از این خبرنگار بوده و در کار رسانه. او طرح استفاده مدیریت‌شده از ماهواره را در مجلس دنبال می‌کند که طبق این طرح، سازمان صدا و سیما موظف است حداکثر تا شش ماه، با راه‌اندازی حداقل سه شبکه تلویزیونی با گستره کشوری، نسبت به دریافت و پخش هم‌زمان آن دسته از برنامه‌های شبکه‌های ماهواره‌‌ای که مغایر با ارزش‌ها و مبانی فرهنگ اسلامی و ملی نباشد، اقدام نماید. درباره اینترنت و ماهواره هچ کس را پیدا نکردم که مناسب‌تر از او باشد چرا که هم رسانه را به خوبی می‌شناسد و هم کسی است که از پشت پرده این اتفاقات و تصمیم‌گیری‌ها با خبر است. این گفت‌وگو در خانه آقای ابوطالب انجام شد و در محله‌ای که او بیش از سی سال است ساکن آنجاست. خیابان ۱۷ شهرور.
اجازه بدهید من از یک خبر شروع کنم. گزارشگران بدون مرز اخیراً اعلام کردند که ایران یکی از ۱۳ کشور دشمن اینترنت است. به نظر شما این موضوع چقدر درست است؟
– من نمی‌دانم این واژه «دشمن اینترنت» چقدر علمی هست. من که تا حالا نشنیده بودم کشوری دشمن اینترنت محسوب شود. آن کسی که این تعریف را می‌کند، لااقل شاخصه‌هاش را هم ارائه بدهد. حالا صرف نظر از این که ما با مسأله فیلترینگ موافقیم یا مخالفیم. از طرف دیگر من یک خبر دیگر خواندم که ایران رتبه اول یا دوم را از لحاظ تعداد کاربران در اینترنت دارد. اگر فیلترینگ تا این اندازه محدودکننده بود، ما نباید تعداد زیادی کاربر می‌داشتیم. بنا بر این فکر می‌کنم این تعبیر قشنگی نیست درباره ایران.
ببنید تا جای که من اطلاع دارم، بحثشان نفوذ اینترنت نیست. شاخصه‌هاشان برای این مسأله، تعداد و نوع سایت‌های فیلترشده است. در این باره چه توضیحی دارید؟
– من معتقدم اول باید روی اصل فیلترینگ بحث کنیم که لازم است یا نه. به نظرم آنهایی که می‌گویند فیلترینگ به هیچ وجه لازم نیست، یا با مبانی جامعه‌شناسی آشنا نیستند یا طرفدار آنارشیسم هستند. همه جای دنیا فیلترینگ هست. شما حتی در خانه فیلترینگ را اعمال می‌کنید. شما حتی حرف‌هایتان را هم بین اطرافیانتان طبقه‌بندی می‌کنید. پس باید اصل فیلترینگ را بپذیرم. حالا به این می‌رسیم که چه چیز را فیلتر کنیم، و چه را نکنیم. من هم ممکن است نسبت به فیلترینگ فعلی اعتراض داشته باشم. من با این جوان‌هایی که کار فیلترینگ را انجام داده‌اند، یک نشست دوستانه در مجلس داشتم. در چهره اینها واقعاً‏ صداقت دیدم. امکاناتشان کافی نیست. چاره‌ای ندارند. خیلی از سایت‌ها به خاطر کمبود امکانات فیلتر اشتباهی می‌شوند.

ادامه

نمایشگاه دوازدهم تمام شد. فایده عملی این نمایشگاه، نزدیک به دو جعبه تراکت تبلیغاتی و کارت ویزیت بود که نصفش رو تراکت‌های مربوط به پخش غذا و رستوران‌های محترم آی‌تی‌دوست تشکیل می‌دادند. و اما توجه شما را به اهم اخبار جلب می‌کنم:
– تجارت الکترومیخ: تصور بسیاری از فناورمردان و آی‌تی‌مندان جامعه ما از تجارت الکترونیک، همون نت‌ورک مارکتینگ است. یعنی چیزی در حد رابطه آقای گودرزی با خانوم شقایقی. یعنی رابطه‌ای میان انرژی هسته‌ای (که به قول بعضی‌ها حق مثلث ماست) با قارچ‌های پسالوتاکمپسترس (حال کردن اسم علمی رو؟) و ایضاً رابطه لوریس چکناواریان با پلنگ صورتی.
– بیزنس: البته نمایشگاه علی‌الخصوص چیز خوبی است و بسیار برای شرکت‌ها و بیزنس مفید به فایده می‌باشد. اما بیشترین سود برای غرفه‌های غذای هایدا، آیدا، هایلا، شهلا، مهلا، سهیلا و دوستان صنعت تولید ساندویچ به شیوه کامپیوتری است. بهترین کاسبی پاره‌وقت هم متعلق به دوستان مسافرکش خطی و غیرخطی و خط‌خطی مسیر محترم ونک به نمایشگاه است که برای این مسیر پنج دقیقه‌ای به ازای هر مسافر یک برگ تحفه سبز درویشی معادل هزار تومان تیغ می‌فرمایند.
– گوگل در نمایشگاه: غرفه ماهنامه دنیای کامپیوتر و ارتباطات یک استند تبلیغاتی به قاعده درازی یک مرد در جلوی غرفه گذاشته بود که تصویر روی جلد یکی از شماره‌های آن بر رویش خودنمایی می‌کرد با لوگوی بزرگ شرکت گوگل. شماره مذکور مربوط به ویژه‌نامه گوگل بود. گزارش‌ها حاکی است که دوستان این غرفه بارها درباره فعالیت‌های آینده شرکت گوگل در ایران مورد سؤال قرار گرفته‌اند چرا که با مشاهده استند مذکور، بازدیدکنندگان نابغه آنجا را با غرفه گوگل در نمایشگاه اله‌کامپ اشتباه می‌گرفتند.
– سولاریون رایگان نمایشگاه: روز ما بعد النمایشگاه روز جمع‌آوری غرفه‌هاست. ساعت باز کردن در سالن‌ها ۱۰ صبح است. البته این ساعت در نسخه دهلی ۱۱ و در نسخه قونیه ۱۲ ذکر شده است. گزارش‌ها حاکی است که این اتفاق تا ساعت ۱۳ به تأخیر افتاد و شرکت‌کنندگان توانستند ساعات زیادی را زیر آفتاب دلنواز و در مواردی دلکش و در اوقاتی دلاویز مرداد ماه به بحث و تبادل دانش بپردازند و حمام آفتاب بگیرند و به رایگان پوستشان را برنزه کنند و مخشان را تفت نماند.
– فشن در نمایشگاه: چه می‌کنه این زانتوس. غرفه شرکت زانتوس به عنوان نماینده فشن تی وی و لا مُدا در نمایشگاه حضور داشت. در و دیوار این غرفه پر از مانکن‌ها، مدل‌ها و خوشتیپ مک کوین‌هایی بود که تی‌شرت‌ها، جین‌ها و خرت و پرت‌های دیگر تنشان کرده بودند و به ما غرفه‌داران کت و شلوار پوش به طرز غریبی دلت بسوزه پرتاب می‌فرمودند. رابطه این غرفه با نمایشگاه اله‌کامپ، فروشگاه الکترونیکش بود که همان طور که مشاهده می‌فرمایید بسیار الکترونیکی و پیپرلِس است.
– باب راس در نمایشگاه: این باب راس عزیز ما با آن موهای فرفری و شلوار جین و تپ لوند و دلبرانه‌اش نمایشگاه اله‌کامپ را بی‌نصیب نگذاشت. سی‌دی های آموزش نقاشی باب راس که با عنوان «لذت نقاشی با باب راس» و با شعار «آموزش نقاشی توسط بزرگ‌ترین نقاش دنیا» عرضه و به طرز زابلویی از تلویزیون خودمان ضبط شده بودند و در یکی از غرفه‌ها عرضه می‌شدند، جمعیت مشتاق را از شوق زیادی ترکاندند. گزارش‌ها حاکی است که پابلو پکاسو، لئوناردو داوینچی و ونسان ونگوگ شدیداً به رد صلاحیت توسط خبرگان نمایشگاه اعتراض کرده و خواستار حضور سی‌دی آموزش نقاشی خود در نمایشگاه شدند.
– آگهی میان‌برنامه: آوردن هر گونه ناهار از خارج به داخل ناهارشگاه ممنوع است چرا که ما بهترین غذا را با بهترین سزا به شما عرضه می‌کنم.
– بانیه پایانی: بدینوسیله (کدام وسیله؟) ما شرکت‌کنندگان دوازدهمین نمایشگاه الکترونیک، کامپیوتر، تجارت الکترونیک، موبایل، ساندویچ، سیب‌زمینی سرخ کرده، آب معدنی، نوشابه انرژی‌زا و خرده ریزهای دیگه از مسؤولان و برگزارکنندگان این بزرگ‌ترین اتفاق کامپیوتری کشور بابت اینترنت اینترنت‌لس InternetLess جهت استفاده از آن در طول نمایشگاه که با سرعت باورنکردنی نیم بیت در ثانیه عرضه شد و باعث مباهات و غرورمان به عنوان یک ایرانی گردید، تشکر می‌نماییم. در همین راستا (کدام راستا؟) پیشنهاد می‌شود تا دیش‌های مربوطه را به عنوان ماهی‌تابه در اختیار ارگان‌های ذی‌ربط قرار دهید تا هر ماه یک بار در آن املت درست کرده و در جهت برآورده شدن نذر اینترنت دوستان خیرات نمایند.

گفتیم و گفتند و نوشتیم و نوشتند درباره فیلترینگ تا این که سی‌ام اردیبهشت ماه ۱۳۸۵ نشستی درباره آن برگزار شد با حضور مسؤولان دادستانی مرکز، شرکت فناوری اطلاعات و مدیران شرکت‌های اینترنتی و با تلاش نظام صنفی. اطلاعات بیشتر درباره این جلسه را می‌تونید این‌جا، این‌جا و این‌جا بخونین.
اما اخبار حاشیه‌ای که برای این نشست نوشته شده خیلی جذاب و شنیدنیه و البته تفسیر کردنی و آنالیزپذیر هست.
اول از همه این که ناصرعلی سعادت -رئیس کمیته اینترنت سازمان نظام صنفی رایانه‌ای استان تهران- گفته: خوشبختانه همه قبول دارند که امر فیلترینگ در کشور امری لازم بوده و همانند کشورهای دیگر در کشورمان نیز باید وجود داشته باشد؛ ولی در عمل یک سری مشکلات در این زمینه وجود دارد.
حالا مسألهٌ: این همه که آقای سعادت فرمودند امر فیلترینگ رو قبول دارند، یعنی چه؟ شایدم هم یعنی که؟ یعنی همه دولت‌مردان؟ یعنی همه کاربران؟ یعنی همه کارشناسان؟
دیّم این که آقای طوسی نماینده قوه قضائیه و مسؤول دفتر اینترنت دادستانی مرکز فرمودند که:
– [باید به سمتی برویم که] سایت‌ها و وبلاگ‌ها برای انتشار مطالب خود، آن را ابتدا عرضه کنند و مجوز بگیرند.
= حالا که قرار است واقعاً به این سمت برویم، بد نیست یک نگاهی به آیین‌نامه اجرایی قانون مطبوعات، مصوب ۱۳۶۴ و اصلاحات بعدی آن بیندازم و تصور کنیم که قرار است شما برای احداث! یک فروند وبلاگ (به جان خودم واحد شمارش وبلاگ به دلیل اهمیتش فروند است)، از وزارت ارشاد مجوز بگیرید. تصور کن، تصور کن، اگر حتی تصور کردنش سخته…

ادامه