هی من نمی‌خوام چیزی بنویسم، هی با دیدن این برنامه‌ها زورم میاد. الان تلویزیون داره برنامه‌ای پخش می‌کنه کاملاً شبیه همون برنامه که بعد از ۱۸ تیر ۷۸ پخش کردن. هیچ تفاوتی نداشت. دوباره صحنه‌هایی از پرتاب سنگ و آتش زدن نشون دادن. دوباره اماکن تخریب شده رو نشون دادن. دوباره و طبق معمول چند ماه اخیر یه تیزی هم واسه اینترنت کشیدن. دوباره همه رو آشوبگر نشون دادن. دوباره یه عده جای دانشجو اومدن و گفتن اینا دانشجو نبودن. دوباره یه عده جای مردم کتک خورده توی بیمارستان اومدن و گفتن ما داشتیم رد می‌شدیم از اونجا که اراذل کتکمون زدن. و حتما تا چند روز دیگر فراخوان یک تظاهرات ضدآمریکایی اعلام خواهد شد. و حتماً عده‌ای از دانشجویان به عنوان مزدور اعتراف خواهند کرد. و حتماً سخنی از خوابگاه همت به میان نخواهد آمد. و حتما لباس‌شخصی‌ها خواب و خیال بودند. و حتماً تخریب‌کنندگان ماشین‌ها تماماً اوباش بودند. و حتماً شیشه ماشین‌ها توسط افراد مزدوری که شبیه گروه فشار بودند شکسته شد. و حتماً تمام این اعتراضات از سوی وابستگان به بیگانه و مزدوران و وطن‌فروشان و دشمنان برنامه‌ریزی شده بود. راستی چقدر مزدور دور و برمونه. هیچ دقت کردین؟
آقا جان این قدرتنمایی‌های اون‌وری و این‌وری تا کی می‌خواد ادامه پیدا کنه؟ فکر می‌کنم آخرش باید یه تیمارستان خیلی بزرگ بسازن و همه مردم رو بفرستن اون تو. با این وضعیت احتمالاً همه دیوونه میشن.
نه جانم، همه دیوونه نمی‌شن. همه دارن زندگی‌شون رو می‌کنن. این تویی که هی داری گیر می‌دی به این مسایل بی‌اهمیت! وقتی یه استاد دانشگاه برمی‌گرده می‌گه: “این ۱۸ تیر دیگه چی بود علمش کردین؟” دیگه انتظار داری کی اهمیت بده؟
نیما: خب باید یاد بگیرم من همه نیستم. تمرین می‌کنم.